Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

consona
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: consonae
Język: łaciński
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Park/1440 (ok.), s. 6 [63]

V autem in quantum vocalis ad modum aliarum vocalium et longum, et breve est, in quantum autem consona eciam aliquociens variat sonum.

[Zaś "v" (u) oznaczające samogłoskę jest — podobnie jak inne samogłoski — bądź długie, bądź krótkie, a oznaczające spółgłoskę także parokrotnie zmienia brzmienie (Kucała 1985, s. 92).]
Zab/1514–1515/1518, s. [11]/62

Licet ergo apud latinos est superflua, nobis tamen Polonis in quantum sit consona est necessaria, quae poni solet consona alia precedente et sequente vocali in eadem sillaba, ut sӱạ id est se, swyȧti id est sanctus et huiusmodi.

[Chociaż więc u łacinnków jest zbędne, to przecież nam Polakom - gdy jest spółgłoską - jest potrzebne; stawia się je po spółgłosce a przed samogłoską w tej samej sylabie, jak sӱa tj. se, swӱȧti tj. sanctus itp., s. 108]
Vol/1612, s. [59]

Quae vero in ię exeunt praecedente consona, etiam i abiciunt, ut gubię/gub

Kn/1644 (I wyd. 1626), s. 173 (172-173) Definicja

Consonantes literae apud Gramaticos sunt, quae per se nec syllabam facere, nec efferri possunt, sine vocalium praepositarum vel postpositarum auxilio. Diomed. σύμφωνα γράμματα [sýmphōna grámmata]. Consonae, Terentiano.

Fook/1768, s. 2 (1-2) Definicja

On nomme les autres Lettres Consonnes, ou Consonantes á cause qu'elles ne donnent point de son d'elles mêmes.

[...]

Inne Litery zowią się Consonantes, lub Consonae, ponieważ przez się same nie brzmią.

Powiązane terminy