Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

nominatif

Hasło w cytatach: nom.
Język: francuski
Dział: Morfologia (współcześnie)
  • Chapitre I. Des noms / Rozdział I. De nominibus: Fook/1768
  • Część druga. O częściach dyskursu: Duch/1699
  • Déclinaison des adjectifs et des démonstratifs: MWG/1921
  • Flexion nominale: MWG/1921
  • O etymologii: Mal/1700
  • O rodzaju, liczbie i spadku: Nał/1774
  • Słówko o układzie tego dzieła: Bor/1830
  • Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759
  • Zebranie krótkich nauk. Jako te części mowy zgadzać się powinny (O syntaxie): Dąb/1759
Definicja współczesna

Mianownik

Cytaty

Sześć są kazusy álbo spadki, ktore są, Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus.

Miánujący, Rodzący, Dawájący, Oskarżájący, Wzywájący, Oddalájący.

Nominatif, Génitif, Datif, Accusatif, Vocatif, Ablatif.

Spadkow máją sześć, zowią pierwszy Nominatif po nászęmu Miánujący. 2. Génitif Rodzący. 3. Datif Dáwájący. 4. Accusatif Oskarżájący. 5. Vocatif Wzywájący. 6. Ablatif Oddalájący álbo Odbierájący.

Sześć są kazusy albo spadki, ktore są: Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus.

Mianujący, Rodzący, Dawający, Oskarżający, Wzywający, Oddalający.

Nominatif, Genitif, Datif, Accusatif, Vocatif, Ablatif.

Przypomnieć trzebá, że Francuzi słowá nie kłádą bez oczywistego Nominátywá, chybá że się blisko siebie kilka słow do jednego Nominátywa náleżących kładzie, to położywszy Nominatif przed piérwszym słowem, wolno go nie powtarżać, nap: je pense [...].

Les Cas sont les changements de la terminaison des Noms. On veut que les Cas soient au nombre de six; Nominatif, Genitif, Datif, Accusatif, Vocatif, et Ablatif.

[...]

Casus czyli spadki Imion, są odmiany końca słow. Liczy się ich sześć: Nominativus, mianujący, Genitivus, rodzący, Dativus, dający, Accusativus, oskarżający, Vocativus, wzywający, Ablativus, odbierający.

O Mianującym Spadku. (du Nominatif). P. Co za początek tych słow Mianujący Nominatif? O. Co do Francuskiego, to jest z Łacińskiego Nominativus przerobione: Polskie zaś pochodzi od Mianuję, ktore to znaczy co Łacińskie Nomino.

Francuzi póki się trzymali łacińskiej metody, uważali spadki i nazywali z łacińska nominatif, genitif, i t. d. spostrzegłszy się później, że w ich języku nie ma spadkowania, sześć dawnych niby-spadków podciągnęli pod dzisiajsze sujet i régimes. Przymiotnik zaś jedni zowią adjectif, drudzy qualificatif, i t. d.

Il y a sept cas : Nominatif, Accusatif, Génitif, Datif, Instrumental, Locatif et Vocatif.

[Jest siedem przypadków: mianownik, biernik, dopełniacz, celownik, narzędnik, miejscownik i wołacz.]

Nom. pl. masc. personnel c-i, Nom.-acc. pl. masc. non personnel, féminin et neutre t-e, Gén.-loc. pl. (et accusatif personnel) t-ych.

[M. l.mn. r. męskiego osobowego "c-i", M.-B. l.mn. r. męskiego nieosobowego, żeńskiego i nijakiego "t-e", D.-Msc. l.mn. (i biernik osobowy) "t-ych".]