terminów gramatycznych online
wokabularz
Język: polski
- Ad Lectorem (Do czytelnika): Kus/1646
- Przedmowa do Czytelnika: Malcz/1687
- Słownik: Kn/1621, Tr/1764
- Słownik, cz. II (P - Ż): SWil/1861
- Słownik, t. 7: T-Y: SW/1900-1927
- Słownik, tom IX (T-Wyf): Dor/1958–1969
- Słownik, tom VI. i ostatni (U-Z): L/1807–1814
Cytaty
Słownik: Wokábularz. τὸ ὀνομαστικὸν [tò onomastikòn], λεξικὸν [lexikòn]. [*Dictionarium vox recentiorum parum Latina, et altera minus, aut minimè Latina Vocabulariu[m] dices potiùs, Lexicon onomasticum Graeca voce. Nomenclator m. à multis eruditis usurpatur, ab homine ad librum translata, ut aliorum librorum inscriptiones apud Graecos et Latinos.*
Wokabularz, v. Słownik.
Widziałem, czytałem też, Łáskáwy Czytelniku, wiele Dictionarzow, Wokábularzow, Kluczow, i innych Ksiąg o Polskim Języku, spisánych [...].
[...] zyczyłbym záżywáć moiego Vokabularza [...].
A skoro Exemplarzow wokabularza mego nie będźie stáwáło [...].
Wokabularz, g. a. słownik. Wörter-Buch. un vocabulaire. § słowa w wokabularzu, własności języka w mowniku się znajdują.
WOKABULARZ, -a, m., słownik obejmujący słowa same bez frazes [...]. Mylą się wokabularze i wykładacze słów Łacińskich na Polskie, którzy nam to słowo tak tłumaczą. Syr. 919.
Wokabularz, a, lm. e, m. 1) słowniczek obejmujący same wyrazy bez szczegółowego objaśnienia, a zwykle tylko z odpowiedniemi przy każdym wyrazie słowami innego języka [...].
Wokabularz, a, lm. e 1. p. Wokabulista. 2. słowozbiór, słownik, leksykon: Słowa w wokabularzu, własności języka w mowniku się znajdują. Troc.
Wokabularz m II, lm D. -y a. -ów daw. a) «zbiór, spis wyrazów; słownik»: W XVI wieku zaczęły się pojawiać [w Polsce] małe słowniczki, wokabularze, nieraz kilkujęzykowe, łacińsko-niemiecko-węgiersko-włosko-polskie. Brück. Kult. II, 204 [...].<śrdw.-łc, vocabularium = słownik>.