terminów gramatycznych online
barbaryzm
Język: polski
Geneza: łac. barbărismus 'niewłaściwy, obcy'
- O prowincjalizmie czyli powiatczyznie: Oż/1883
- Porządek naukowy jaki powinien być w Słownikach: Oż/1883
- Słownik, cz. I (A - O): SWil/1861
- Słownik, t. 1: A-G: SW/1900-1927
- Słownik, t. 5: Próba-R: SW/1900-1927
- Słownik, tom I (A-C): Dor/1958–1969
- Słownik, tom I. część I. (A-F): L/1807–1814
Barbaryzm — każdy niepożądany w tekście element językowy (zwłaszcza wyraz, sposób jego użycia, końcówka fleksyjna lub konstrukcja składniowa) obcy danemu językowi, przejęty z innego języka; inaczej mówiąc, b. to — zapożyczenia oceniane negatywnie.
Cytaty
BARBARYZM, u. m. 1. sposób mówienia regułom składni przeciwny. Kras. Zab. 1, 146. [...], (cf. mieszana mowa, makaronizm). [...].
Barbaryzm, u, m. (z łać.) gram. wyrażenie regułom składni przeciwne.
Jeżeli my potrafimy w ten sposób wywikłać się i uwolnić od barbaryzmów, to wtedy i nasza pisownia rychło się rozwinie i stanie się klasyczną i uczoną w Europie.
Nie tylko taki sobie szkodzi, ale i całemu narodowi, bo myślą że piśmiennictwo polskie dotąd nie wywikłało się jeszcze z mieszaniny barbaryzmów, makaronizmów, bredni śmiesznych.
Cudzoziemczyzna, y, lm. y a. Cudzoziemszczyzna, X Cudzoziemstwo 2. X naleciałość z języka obcego, barbaryzm. Kopcz.
Rusycyzm, u, lm. y barbaryzm pochodzenia rosyjskiego.
Rutenizm, u, lm. y barbaryzm pochodzenia rusińskiego
Galicyzm, u, lm. y 1. barbaryzm, makaronizm, zwrot pochodzenia francuskiego w języku polskim [...] <Fr. gallicisme>
Giermanizm, u, blm. barbaryzm, giermańskiego, niemieckiego pochodzenia <Fr. germanisme>
Barbaryzm m IV, D. -u, Ms. -zmie «wyraz, sposób jego użycia, konstrukcja składniowa obce danemu językowi, niewłaściwe mu, przeniesione z innego języka»: Cała twórczość Naruszewicza, powoli oczyszczającego swój język z barbaryzmów i baroku saskiego, pokazuje nam kierunek przemian. Twórcz. 4, 1951, s. 142.