terminów gramatycznych online
odsyłacz
Język: polski
- Cz. I. Powierzchność języka. Rozdział II. O głosie pisanym: Kop/1817
- Część I. O głoskach czyli literach w ogólności...: Mucz/1825
- Część I. O znamionach: Jak/1823
- Część pierwsza prawideł gramatycznych albo początkowania: Szum/1809
- Głoski, znamiona, i wymawianie: Bor/1830
- Nauka XI. O znamionach czyli znakach pisarskich: Sier/1838
- O pisowni: DwBg/1813, Such/1849
- O pisowni polskiej: Kop/1780
- O przecinkowaniu: Rew/1845
- Pisownia: Kurh/1852, Desz/1846, Br/1848, Morz/1857
- Pisownia prawidłowa poprawna: Oż/1883
- Przypisy do rozdziału I: Kop/1778
- Słownik, t. 3: N-Ó: SW/1900-1927
- Wspólne z sobą odmiany: Malecz/1882
Cytaty
Odsyłácz Nowe názwisko jédnego z Známion pisárskich, które w Náwiásie nápisáne liczbą, litérą, lub gwiazdką; odsyła czytélniká do przypisu pod podobnym znákiem ná dolé lub ná boku położonego.
Odsyłacz, na tém miejscu, do którego przypis jaki należy, który na boku lub na dole pod znakiém podobnym jest położony.
10ty Znak, nazywa się Odsyłacz. Pisze się tak: 1,2, albo a. b., albo *. Którykolwiek z tych trzech znaków kładzie się w ten czas, gdy coś do jasności i dokładności rzeczy jest potrzebne, ale zaraz dla rozwlekłości nie może bydź umieszczonem, lecz pisze się albo na dole karty, albo w przypisach, i tam się Czytelnika odsyła, gdzie też podobny znak bydź powinien.
9) Cudzysłów ( ,, ) i 10 ) odsyłacz (1) lub (a) lub (*) nie wydáją się wmówieniu. Cudzysłów pisze się na początku i na czele każdego wiérsza i na końcu cudzych słów do mowy jakiéj włożonych: odsyłacz zaś, gdy kto chce przestrzéc czytelnika o tém, co w ciąg pisma nie weszło, a co się pod takimże znakiém na boku lub na dole kładzie.
( )Odséłacz, tén sám znak na dole pod linią, co i w samym texcie położony, pokazuje imié Pisarza albo miescé, skąd co wzięté.
Cudzymów, Łącznik, i odséłacz, nie do wymawiániá wyrazów, ale do ostrzeżéniá tylko należą. Reszta znamion dobrze poznanych, i wiernie zachowanych pomagá wielce do dobrégo czytaniá.
Odesłacz [...] się wyraża laseczką wzdłuż położoną (–), i jest znakiem łączenia niedokończonego na jednym wiérszu wyrazu.
[…] (1) Odsełacz ten sam znak na dole pod linią, co i w samym tekście, czyli ciągu pisma położony, albo imie Pisarza, albo miejsce, skąd co wzięte, albo objaśnienie potrzebne pokazuje.
Cudzymów, łącznik i odséłacz, nie do wymawiania wyrazów, ale do ostrzeżenia tylko należą.
Znamiona łączące. Łącznik (-); albo ( = ) znak łączący zgłoski, np. Cno-ty i na-u-ki. Nawias ( ); są-to dwa łuczki zamykające w sobie jaki znak lub wyrazy. Cudzysłów („); są dwie kreski obok siebie u początku i u końcu cudzych słów, gdy się je przytacza. Mędrzec Chilon mówi ,,Znaj siebie samego.” Odsyłacz (*), (a), (I), znak w pismie odsyłający czytelnika do takiegoż znaku.
Odsyłacz czyli znak położonego na boku lub na dole przypisu, do którego się czytelnik odsyła. Znak ten często używany w pismach, zwłaszcza naukowych, nie może być policzonym ani pomiędzy znamionami przestankowemi, ani pomiędzy tonowemi; służy bowiem tylko za skazówkę w zachodzącéj potrzeby lub wątpliwości, a w ciągłém czytaniu uważa się, jak gdyby go nie było.
Inne znaki: Odsyłacz, Nawias, Cudzysłów, Znak opuszczonych zdań lub wyrazów, ostrzegające; tudzież, wykrzyknik i znak zapytania, czuciowe; pomijam dla skrócenia nauki, tudzież, że ich każdy z samego doświadczenia łatwo używa.
Odsyłacz jest znakiem ważnéj myśli z główną łączącéj się, niemogącéj się obok wszakże umieścić, i jest w takiéj lub podobnéj postaci: (*) (1.) (a) itd.
Odsyłacz wskazuje u spodu stronicy, lub na końcu książki objaśnienia, przytoczenia, przykłady, które przerywałyby zbytecznie samo pismo […].
Odsyłacz (*, lub: a), lub: 1) lub inny znak jaki kładzie się po słowie, do którego należy przypisek, u dołu stronicy lub na końcu dzieła umieszczony.
Używają się jeszcze w piśmie znaki, któreby można nazwać ostrzegającemi. Do tych należą: cudzysłów (кавычки или вносный знакъ), nawias (скобки или знакъ вмѣстительный), odsyłacz (выноски), i łącznik (знакъ единитный).
Odséłacze, ( ? albo F i inne różne znaki) używają się nie w drukach, ale w ręcznych pismach; dają się zaś po wyrazach, którym należą się jakie uboczne objaśnienia, albo dla wciągnięcia w mowie wyrazów pobocznie przy takimże odséłaczu wypisanych, które opuszczonemi zostały w szeregach wierszy.
Znaki pisarskie. 1. Przecinek , 2. Średnik ; 3. Dwukropek : 4. Kropka . 5. Pytajnik ? 6. Wykrzyknik ! 7. Myślnik — 8. Domyślnik .... 9. Nawias () [] 10. Cudzysłów „“ 11. Łącznik - 12. Odsyłacz ) a) ) i t. p.
Odsyłacz* albo liczby od 1, coraz dalej, jeżeli się odsyła do przypisku u spodu.
Odsyłacz, a, lm. e [...] 2. znak pisarski, złożony z liczby, gwiazdki a. litery w nawiasie lub bez niego, odsyłający czytelnika do przypisku, umieszczonego przy tymże znaku u spodu stronnicy.