znamię znak pisarski

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Prz/1792
• Jak/1823
• Mucz/1825
• SkorM/1828
• Rozp/1830
• Rew/1845

Do znamion dechów przydać należy dwa inne znamiona pisarskie szczególne Grekom, a w polskiem piśmie nieużywane, to jest odcinek i rozdzielnik.

Co przestankami w mówieniu, to w piśmie znamionami różnémi wyrażać zwykliśmy.

Pismo jest nie tylko tłumaczem, ale i przewodnikiem mowy: musi jéj tedy skazywać i wiernie i zupełnie wszystkie spólne własności: czego by wykonać nie można, gdyby nie było na to odpowiadających not, czyli znamion.

O pisaniu znamion po wyrazach. Znamy już postaci znamion piszących się po wyrazach, i ich własności, któreśmy w §. 6. IV. wyłożyli.

Do samogłosek dołączają pospolicie jeszcze dwa znamiona, to jest Anuswâra i Wisarga zwane: pierwsze znamie składa się z punktu (˙) i kładzie się na wierzchu, przy końcu wyrazu zamiast (m), tudzież euphonicznych zmian téj spółgłoski, w środku zaś wyrazu, zamiast wszelkich tonów nosowych (ं); [...].

Znamię (-) nazwane przez Kopczyńskiego łącznikiem (custos), wyraża wszędzie połączenie, nie zaś rozłączenie, oderwanie głoski, jakiego nam tu potrzeba.

Słuchając mówiących, czujemy wyraźnie: kropkę, znak zapytania, cudzysłów, i znaki innéj osoby mówiącéj, te więc znamiona zdają się być najpotrzebniejsze: Czytając pismo, dostrzegamy potrzebę: przecinka, średnika, dwukropku, nawiasu [...].