terminów gramatycznych online
morfema
- Deklinacja: ŁośFl/1923
- Elementy myślenia językowego i jego uzewnętrzniania: BdC/1915
- Słowniczek: Gaert/1927
- Słownik, t. 2: H-M: SW/1900-1927
- Słownik, t. 5: Próba-R: SW/1900-1927
- Słownik, tom IV (L-Nić): Dor/1958–1969
- Znaczenie i życie wyrazów: Łoś II/1925
Zob. morfem
Cytaty
Przedrostek, tka, lm. tki [...] 2. gram. cząstka wyrazu dodana przed jego morfemą rdzenną przybranka
Morfema, y, lm. y, jęz. p. Morfemat.
Morfemat, u, lm. y, Morfema jęz. całostka, jednostka morfologiczna. <Now. z Gr. morfe = forma, postać>
Zamiast terminów «pierwiastek» albo «rdzeń», oraz sufiks (przyrostek), prefiks (przedrostek), końcówka itp. używamy jednoczącego je wszystkie terminu «morfema», rozróżniając jednak morfemy semazjologicznie rdzenne, centralne (pierwiastek, rdzeń, oraz morfemy z tego stanowiska dodatkowe, bądź to semazjologicznie określające, bądź też czysto morfologiczne, właściwe pewnemu typowi budowy morfologicznej. Najprostszemi żywemi elementami morfologji myślenia językowego są morfemy, t.j. kompleksy wrażeń akustycznych i czuć muskularnych (wrażeń od prac muskularnych), będące jednolitemi, niepodzielnemi jednostkami morfologicznemi i związane (skojarzone) z pewnym znaczeniem, t.j. z pewną grupą wyobrażeń semazjologicznych.
§ 4. W deklinacji niezmienny morfologicznie temat łączy się z różnemi końcówkami. Zmiany fonetyczne nie przeszkadzają nam uznać niezmienności morfologicznej tematu np. las-u, lesi-e. Niekiedy jednakże wskutek procesów fonetycznych zaszły w temacie zmiany, których dziś ogół od morfologicznych odróżnić nie umie np. niebo, niebiosa. Nie jesteśmy też pewni, czy taka oboczność stp. jak gospodzin-, gospodn-a wyniknęła z przyczyn fonetycznych czy morfologicznych. Wyraźnie morfologiczną jest różnica między poganin-a a pogan-om, gdyż temat w formach liczby poj. zawiera morfemę in-, której nie zawiera i nie zawierał nigdy temat form przypadkowych l. mn. i podw.
Badając ich [wyrazów] budowę, znajdujemy tak samo, t. j. z tych samych morfem, zbudowane wyrazy w językach najbliżej spokrewnionych, np. zachodniosłowiańskich.
Morfemat (morfem, morfema) najmniejsza część znaczeniowa wyrazu.
Morfema ż IV, CMs. -emie przestarz. p. morfem: Do wielkich rzadkości należą takie wypadki, gdzie średniówka od wyrazu oddzielała jakąś morfemę, która jeszcze wprawdzie nie straciła w zupełności charakteru samodzielnego, ale już jako enklityka przyczepia się do innego członu zdania. ŁOŚ Wiersze 97. // SW.
Powiązane terminy
- końcówka (morfem gramatyczny)
- morfem
- morfemat
- pierwiastek (3 os. lp. cz. przeszłego lub ter.)
- pierwiastek (rdzeń, źródłosłów)
- prefiks
- przedrostek
- przyrostek (sufiks)
- rdzeń
- sufiks
- morfema «zero»
- morfema czasownikowa
- morfema denominalna
- morfema główna
- morfema niepokrewna
- morfema osobna
- morfema pienna
- morfema pierwiastkowa
- morfema poboczna
- morfema prefiksalna
- morfema przymiotników
- morfema rdzenna
- morfema rozszerzona
- morfema różnopostaciowa
- morfema semazjologicznie główna
- morfema semazjologicznie rdzenna
- morfema werbalna
- morfemy semazjologicznie określające