terminów gramatycznych online
sposób przyłączający
Język: polski
Cytaty
Sposobow skończonych w języku Włoskim są cztery. [...]
Coniunctivus Przyłączájący, ktory nie po prostu rzecz pokázuje, ále z przyłączeniem jákimśi, jáko: Ancorche io scriva choćbym pisał, Benche io godessi lub bym uzywał.
Te słowá ktore w przyszłym pokázującego skraczáją się, skraczáją sie tákże w przeszłym niedoskonáłym wtorym czásie sposobu przyłącájącego, jáko to Havrò miásto haverò Będę miał.
Zázywamy też nieográniczonego sposobu, miásto przyłączájącego gdy poprzedza Verbum, Sò wiem.
Przyłączający jest ták nazwány, że z siebie samego żadnego nie czyni sensu jeżeli nie jest złączony z skazującym sposobem [...]. il faut que je chante aujourd'hui, trzebá żebym dziś śpiewał [ʃpiewał]. Pámiętáć trzebá że przyłączájący sposob następuje zwyczajnie po tych konjunkcyach lub złączaniach, que, afin que, pourvu que, żeby, áby, byle.
I zgołá z káżdą kóniunkcją kóńczącą sie ná que nie kłádzie sie inszy sposob, tylko przyłączający [...]. á tęn sposób sie zowie Conjonctif álbo Subjonctif.
Po trzecie w drugim Imperfekcie sposobu przyłączającego tychże słów.
Akcyja może bydź uczyniona piącią sposobami, jako to skazując, rozkazując, żądając, przyłączając, niedeterminując, a te sposoby zowią się.
Skazujący, roskazujący, żądający, przyłączający, niedeterminujący, lub nieograniczony.
Indicativus, Imperativus, Optativus, Subjunctivus, Infinitivus. Indicatif, Imperatif, Optatif, Subjonctif, Infinitif.
Przyłączający [sposób] jest ták nazwany, że z siebie samego żadnego nie czyni sensu, jeżeli nie jest złączony z skazującym sposobem, lub przed nim lub za nim, jako to que je faffe, niech czynię, que je life niech czytam [...]. Te przykłady sensu nie czynią, jeżeli się nie kładzie przed niemi, álbo za niemi, skazujący sposob. v. g.
Jl prend que je faffe mon devoir pretenduje żebym uczynił moją powinność.
Jl veut que je life un livre chce żebym książkę czytał.
Sposob Złączający lub Przyłączający. Subjonctif ou Conjonctif [...]. Que j'aie, abym miał; niech mam, teraz.
Zupełnie inaczej wygląda ona w gramatyce włoszczyzny A. Styli [...].
Coniugatio — złączanie, złączenie (s. 65), staczanie, koniugacyja: genus — rodzaj, verbum activum — czyniące, reciprocum — które z przykładaniem namiestnictw [...] się formuje, passivum — przyjmujące, modus indicativus — pokazujący, coniunctivus — przyłączający, imperativus — rozkazujący, infinitivus — nieskończony, nieograniczony (s. 65).
Nie spełniała tych postulatów nie w tym zresztą celu wydana gramatyka F. Menińskiego. Zrealizował je dopiero F. D. Duchênebillot.
Terminologia [...].
Coniugatio — koniugacyja, złączenie (s. 63): verbum activum — czyniące, passivum — cierpiące, modus indicativus — sposób skazujący, coniunctivus — przyłączający, złączający (s. 65), imperativus — rozkazujący, infinitivus — niedeterminujący, nieograniczony.
Przeprowadzona jej krytyka w stosunku do Duchênebillota budzi ciekawość, jak wyglądała ona u samego Malickiego, bo każe się spodziewać u niego i pod tym względem szeregu zmian.
Terminologia. Litera vocalis — wokala [...].
Coniugatio — koniugacyja [...], modus indicativus — sposób skazujący, indykatyw (s. 118), coniunctivus — przyłączający, konionktyw (s. 118), imperativus — rozkazujący, imperatyw (s. 47), infinitivus — nieskończony, nieograniczony, infinityw (s. 161).
Najlepsze jednak świadectwo spopularyzowania się już rodzimej terminologii gramatycznej, i to po szkołach, daje konsekwentnie ją stosująca gramatyka francuszczyzny S. Nałęcz-Moszczeńskiego [...].
Coniugatio — sposobienie, nakłonienie: verbum activum — dzielne, reflexivum — obojętne, wsobne, passivum — biorne, modus indicativus — sposób ukazujący, coniunctivus — złączający, przyłączający, łączący, imperativus — rozkazujący, każący, infinitivus — nieograniczony.