Cytaty 90 poz. • Strona 5 z 5  Jes 1886     Część II. Rozdz. 1. Wiadomości z głosowni i etymologii   

W odmianie wyrazów zwracać musimy uwagę na przegub czyli miejsce, na którém się wyraz przegiba. Przegubem jest ostatnia spółgłoska piérwiastku albo źródłosłowu czyli tematu, z którą się łączą przyrostki lub końcówki, np. w wyrazach: cnota, waga, miły, trę, śniég, ostatniemi spółgłoskami tematowemi czyli przegubem są: t, g, ł, r, g.

W następującym przykładzie unaocznią nam się najlepiej składowe części wyrazu.

Ze zmianą przegubu czyli ostatniéj spółgłoski tematowéj, podlegają często zmianom i poprzedzające samogłoski; zmiany te nazywają się natężeniém, zwątleniém lub pochyleniém samogłosek.

Ze zmianą przegubu czyli ostatniej spółgłoski tematowéj, podlegają często zmianom i poprzedzające samogłoski; zmiany te nazywają się natężeniém, zwątleniém lub pochyleniém samogłosek.

Ze zmianą przegubu czyli ostatniej spółgłoski tematowéj, podlegają często zmianom i poprzedzające samogłoski; zmiany te nazywają się natężeniém, zwątleniém lub pochyleniém samogłosek.

Ze zmianą przegubu czyli ostatniej spółgłoski tematowéj, podlegają często zmianom i poprzedzające samogłoski; zmiany te nazywają się natężeniém, zwątleniém lub pochyleniém samogłosek.

Często bardzo, dla łatwiejszego wymówienia wyrazu, wstawiamy: e (e wstawne).

Często bardzo, dla łatwiejszego wymówienia wyrazu, wstawiamy: e (e wstawne).

To e miękczy r na rz dlatego mamy; orzeł.