Cytaty 16 poz.  Gaert 1927     Materiał wyrazowy i wyrażeniowy   

III. MATERJAŁ WYRAZOWY I WYRAŻENIOWY.

Materjał wyrazowy i wyrażeniowy zbiera każdy człowiek od dzieciństwa i rozszerza go w miarę nauki nabytkami z rozmaitych zakresów życia.

III. MATERJAŁ WYRAZOWY I WYRAŻENIOWY.

Materjał wyrazowy i wyrażeniowy zbiera każdy człowiek od dzieciństwa i rozszerza go w miarę nauki nabytkami z rozmaitych zakresów życia.

W tym celu nauczyciel przy każdej pracy powinien mieć pod ręką słownik języka polskiego.

Do lektury książek zawierających wyrazy gwarowe nie mamy na razie dostępnej pomocy słownikarskiej.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Ponadto nauczyciel polonista powinien sobie jasno zdawać sprawę z pochodzenia wyrazów (rodzime, obce), ich wieku (archaizmy, neologizmy), zakresu normalnego użycia (literackie, powszechne, naukowe, potoczne, gminne, ludowe), dążąc zarazem do wprawy w ich wyborze i użyciu.

Przyczynki do unikania cudzoziemszczyzny w zasobie wyrazowym podają Przyjemski, Szukiewicz, Weyberg i redakcja Języka Polskiego w artykułach p. t. O czystość mowy polskiej, (JP. X).

Wreszcie przy czytaniu utworów literatury pięknej, należy zwracać uwagę na osobliwości słownika, przy czem można zauważyć, że autorowie stosują je nie tylko dla odświeżenia swego stylu lub dla nadania utworowi kolorytu historycznego i lokalnego, ale też celem scharakteryzowania fikcyjnych postaci.

Wreszcie przy czytaniu utworów literatury pięknej, należy zwracać uwagę na osobliwości słownika, przy czem można zauważyć, że autorowie stosują je nie tylko dla odświeżenia swego stylu lub dla nadania utworowi kolorytu historycznego i lokalnego, ale też celem scharakteryzowania fikcyjnych postaci.