terminów gramatycznych online
imię żywotne
Język: polski
- Deklinacja I (Nominativus singularis ...., Nominativus pluralis ... Locativus dualis): Łoś III/1927
- O ośmiu częściach mowy: DwBg/1813
- O przypadkowaniu polskiem: Kop/1780
- Zbiór abecadłowy rzeczy: DwBg/1813
Cytaty
Imiona żywotné np. Boga, człeka, zająca, prócz wołu, bawołu. Imiona nieżywotné, jedné się kończą na a np. chleba, palca, korda &: drugie na u np. sposobu, placu, głodu.
Imiona [...] Żywotné, znaczące rzeczy żyjącé, np. mistrz, owca, ryba.
Przyp. trzeci, tak imión żywotnych jak to i nieżywotnych, kończy się pospolicie, odmiéniając drug. przyp. ostatnią samogłoskę a lub u na owi, np. męża, ogrodu, mężowi itd.
O formie trzeciej. § 25. Forma ta zamyka w sobie imiona nieżywotné, tudziéż te żywotné, któré żadnéj płci nie znaczą: to jest, do téj formy należą samé rzeczowniki rodzaju nijakiego.
Żywotne Imiona 4.
Ac. sg.
§ 31. W języku stp. tak samo, jak w dzisiejszym, przypadek ten utożsamił się z N. sg., ale w zakresie imion żywotnych zamiast niego wszedł także w użycie G. sg.