Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

nota znamię

Hasło w cytatach: noty
Język: polski
Dział: Ortografia (współcześnie)
  • Część I. O głoskach czyli literach w ogólności...: Mucz/1825
  • O literách włoskich i wymowieniu ich: Sty/1675
  • Poprzednicze rozprawy. Rzecz o archiwach: SkorM/1816
  • Przypisy do Gramatyki polskiej: Szum/1809

Cytaty

Apostrofá to jest nota znácząca odrzuczenie jákiegokolwiek wokału, dla wdźięczniejszej słowá wymowy, ábyśmy uśli zbytniej w wymowie przykrości, ktora pochodzi zskupienia się oraz kilká wokałow, á pospolicie w ártykule i w tych częsciách generalnych mowy jako In pronomine, Praepositione, et Adverbio: miejsce miewá tákim sposobem.

Upominam i przestrzegam też, áby przez tę notę Apostrofy nie trudniło się znáczenie ábo własność jakiego słowá.

Oznaczają one, iż syllaba ta, nad którą leży znak — ma długo, a ta, nad którą leży v, krótko wymawiać, np. leōnis, arbŏris. Można by te znaki nazwać nótnikami, ponieważ one notę oznaczają.

Że zaś pismo tak kształtnie kreślone nie mogło bydź szybkiem, a sztuka Drukarska, nie była znaną: w działaniach sądowych, aktowych, tudzież w rękopismach, używano pęteł czyli pewnych znaków, które kilka głosek, całe słowa, a czasem i więcéj wyrażały, i które zwyczajnie notami zwano.

Pismo jest nie tylko tłumaczem, ale i przewodnikiem mowy: musi jéj tedy skazywać i wiernie i zupełnie wszystkie spólne własności: czego by wykonać nie można, gdyby nie było na to odpowiadających not, czyli znamion.