terminów gramatycznych online
znaczek diakryt
Język: polski
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Głosownia: Kr/1897
- List współplemieńca napisany do jednego badacza polskiego: Oż/1883
- Nowe postaci wszechsłowiańskiego abecadła: Malin/1869
- O pismowni w języku polskim: Prz/1816
- O samogłoskach. O znamionach nad samogłoskami (W. Szwejkowski): Rozp/1830
- O sposobie pisania nazwisk cudzoziemskich (J. Mroziński): Rozp/1830
- Odezwa do miłośników klasycznej i naukowéj pisowni: Oż/1883
- Transkrypcja: KarłT/1885
Cytaty
Takowy znaczek rozumiany jest w owyj wysłowinie: Słowo Boże musi się zpełnić aż do joty, gdzie przez jotę nie rozumie się właściwie Samogłoska, I [...] lecz się rozumie jota czyli przytonek, właściwie znaczek, nad ktorąkolwiek Społgłoską w ciągłyj mowie położony.
Kiedy np. nasze g, jedni tak jak my, drudzy jak h, inni jak j, wymawiają; kiedy nasze rz, cz Czesi jedną postacią ze znaczkiem, ř, č, zastępują; gdy jedni po miękkich spółgłoskach nie kładą naszego i, tylko znaczek, a inni wszystkie nawet samogłoski opuszczają, i t. d.
W piśmie więc wielu nowszych narodów poprzydawano do liter łacińskich różne znaczki.
[…] Prof. Chodźko w tymże samym duchu radzi nad zmiękczonemi spółgłoskami kłaść znaczki […].
[List współplemieńca do jednego badacza polskiego] Germańska dvojka w, jest niepotrzebną v našych słaviańskich językach; jakotež polski język v pisovni dotąd róžnił się dvoma głoskami składanemi; zamiast u nas Słavian všystkich jednej nieskładanej s takovym značkiem u góry: č, cz, š sz i t. d.
Zatem wynalazł [Józef Medzofanti] klucz do wykrycia wszystkich odcieni naszej wymowy bogatej znaczkami pewnemi i literami osobnemi oznaczył liczbę ich, porządek i pokrewieństwo z sobą, dalsze lub bliższe były, stopnie podzielił, zrozumiał wszystko od razu dosadnie, prawidła i iloczas tem samem już znalazł w nich.
Metoda fonetyczna [...] Główna część trudu marnuje się na usuwanie miękczącego i i zastępowanie go znaczkami, oraz na wyrażanie cichnienia i głośnienia brzmień; a jednak obie te modyfikacje graficzne nic się nie przyczyniają do uwydatnienia znamion gwarowych.
Używamy znaków dodatkowych, a mianowicie: 1) liter łacińskich przekształconych nieco za pomocą dodanej nad niemi kreski lub kropki, albo innych znaczków odróżniających, u góry lub u dołu litery, jak oto: ś ć ź ż ń ó é; ł ę ą.
Wreszcie wielkie litery oznaczają pewne grupy spółgłosek: N — nosowe, S— przedniojęzykowe szczelinowe. Inne znaki w razie potrzeby objaśniam.
Powiązane terminy
- nota (znamię)
- strefka
- wtórówka
- znaczek pismowniczy
- znak (diakryt)
- znak diakrytyczny
- znamię (diakryt)