Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

apostrof
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: ‘, ápostrof, apostroph
Język: polski
Geneza: łac. apostrophus < gr. apóstrophos ‘odwrócony’
Dział: Ortografia (współcześnie)
EJO 1999, s. 51 Definicja współczesna

Apostrof. Znak graficzny w postaci przecinka nad wierszem.

Cytaty

Sty/1675, s. 22

Le, Artykuł wielkiej liczby rodzáju Niewieściego, nie bywa ápostrofem náznáczony, chybá po nim e, lub litera h, nástępowáć będzie.

Duch/1699, s. 29

Ápostrof [...] pisze się ták (’) v. g. [...] l’esprit.

Mal/1700, s. 11 Definicja

Fráncuzi záżywáją kilkunastu krysek [...]. Czwartą kryskę zowią ápostrof, który się kłádzie przy różnych literách miásto odrzucónych wokal ták ' ná przykład miásto la le [...], gubiąc wokale pisze się ták l' [...].

Dąb/1759, s. 1 Definicja

Tu naprzod należy namienić, że Francuzi zażywają kilkunastu krysek, z ktorych trzy zowią się akcenty. [...] Czwartą kryskę zowią apostrof, który się kładzie przy różnych literach miasto odrzuconych wokal ták (n') [...].

GramFr/1766, s. 12 (11-12)

O Pisaniu. Opuszczam interpunkcye spolne Francuzom i Polakom, à o samych tylko akcentach i Apostrofie Francuskim krotko namienię.

Nał/1774, s. 156 Definicja

P. Ktoreż jeszcze są Znaczki w pisaniu Francuskim? O. Te: Apostrof (') (l'Apostrophe); Ciąg złączenia (le Trait d'union) (-); Dwie Kropki nad Głoską (••), cedka (ç) Cédille; i Parantéza ( ).

Nał/1774, s. 277

Spadkowania z Apostrofem l' pokazują, że tylko Imiona od Głoski zaczęte ten Apostrofowany Artykuł l' mają, jako też i te, ktore h nietchnięte zaczyna.

Gddk/1816, s. 10 Definicja

Prócz zwyczajnych wszystkim językom znaków pisarskich, ma język Francuzki niektóre osobliwsze. Apostrof czyli odcinek pisze się tak (’) i znaczy opuszczoną [...] literę [...] napr. l'âme dusza.

SkorM/1828, s. 4

Znamie to używa się zamiast Apostrophu, gdy अ a, na początku wyrazu, po ए ê lub ओ ô wyrzuca się, czyli zamilcza, [...].

Rozp/1830, s. 154 Definicja

Jakiż środek byłby najwłaściwszym ? Może apostrof (’), znak ostrzegający o wyrzuceniu głoski.

Rozp/1830, s. 155 Definicja

Moglibyśmy przeto użyć znamienia wyrzutni, apostrofu ('), i pisać z'ima, z'orze, z'iścić, bez'imienny.

Rozp/1830, s. 155

Że pomieniony apostrof, czyli odcinek, wyrzutnik, tam tylko użytym być może, gdzie się trafia dwojakie znaczenie i wymawianie wyrazu, gdzie go samo odstąpienie przedimka nie czyni zbytecznym, i gdzie wreszcie ten przedimek, chociaż połączony z wyrazem, niedość czytelnika ostrzega.

Rew/1845, s. 70 (69-70)

Wszystkie znaki pisarskie na trzy klassy podzielić możemy:

1.na znaki uczucia (affektu): wykrzyknik (!) i znak zapytania (?).

2.na znaki rozłącznych wyobrażeń: przecinek (,), średnik (;), dwukropek (:) kropka (.) znaki opuszczonych wyrazów (:::::) nawias ( ) znak rozłączny (-) znaki innéj osoby mówiącej (=||).

3.na znaki wskazujące przypadkową okoliczność: łącznik (-) apostrof (‘) czyli wyrzutnik, cudzysłów („ “).

Morz/1857, s. 356 Definicja

Apostrof, ( ’ ) znak używany w kreśleniu cudzoziemskich wyrazów, szczególniéj nazwisk wedle pisowni Im właściwéj, który wskazuje wyrzutnią głosek.

Uchw.AU/1891, s. 18

W deklinacyi można używać apostrofu, jeśli to jest potrzebne dla zachowania oryginalnej pisowni, np. Rousseau’a, Percy ’ego i t. p.

Uchw.AU/1891, s. 36

Przy nazwiskach osób lub miejscowości, nie dających się deklinować, byłoby wskazanem dodawać imię osoby lub appelativum, albo końcówkę oddzielać apostrofem. N. p .: do Jana Jakóba Rousseau, do miasta Bordeaux, (poecie) Shakespeare’owi.

Uchw.AU/1891, s. 37

Obce imiona własne na i, y odmieniają się jak: Antoni, Pafnucy: Antoniego, Pafnucego, n. p. Garibaldi: Garibaldiego, Verdego; wszakże w niejasnych, t. j. takich, w których przez deklinacyę przymiotnikową polską utrudniłoby się wyrozumienie ich pochodzenia, należy przed końcówką dawać apostrof, n. p.: Morny’ego, Percy’ego, Caprivi’ego.

Powiązane terminy