Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

czcionka litera

Hasło w cytatach: ccionká, czcionká, ćcionka, trcionki
Język: polski
Dział: Ortografia (współcześnie)

Cytaty

Litera Ccionká. Syllaba Zbieranká.

[...] et Litera pro elemento, ćcionká. Wiśniewska 1998, 65: Gramatyka. W podręczniku znajdujemy terminy: czas 122, ćcionka (litera) 121, droga (methodus) 151, dwugłośnik (dyphtongus) 127, imię 141, głośnik (vocalis) 310, kropka, punkt 127, odmiana (paradigma) 194, osoba 141, oznaczenie 193, postać, wid (species) 84, prawidła (canon) 143, przedłogi (praepositio) 185, przymiot, przypadek (accidens) 175, rod, rodzaj (genus) 172, słowo (dictio) 144, sposob, prawidło (canon) 184, wspułgłośnik (consonans) 310, zbieranka, złoż (sylaba) B 147.

Litérá, czcionká, Lītĕra Cic. Omne nomen ex aliquibus literis scribitur. Idem notae priscarum literarum, τὸ γράμμα [tò grámma], ὁ χαρακτὴρ [ho charaktḕr], ἦθος [êthos]. τὸ σῆμα [tò sêma]. Lambin. & Manut. geminant t, litteramque scribunt: Iulius Scalig. l. 4. de causis linguae latinae naturâ i longam esse & simplex t scribendum asserit. Ioseph etiam Scalig. saepe monet veteres non solitos consonantes geminare.

Głoska czyli czcionka inaczéj litera, jest pewny znak, wynaleziony dlá wyobrażéniá nieoddzielnégo głosu.

Czcionka czyli głoska.

Przed połtorastem lat podobało się niektorym Grammatykom Polskim nazywać Bukwy Ćcionkami czyli Trcionkami, a to dla upamiętnienia zwyczaju Starożytnych, kiedy jeszcze pisanie piorem na pergaminie lub na karcie biblanyj nie było znanem aż do połowy Wieku V po N. C. bo, dawnyi pisywano na papirze Egipskim trzcinkami, naksztalt naszych gęsich pior zacinanemi.

Przed połtorastem lat podobało się niektorym Grammatykom Polskim nazywać Bukwy Ćcionkami czyli Trcionkami, a to dla upamiętnienia zwyczaju Starożytnych, kiedy jeszcze pisanie piorem na pergaminie lub na karcie biblanyj nie było znanem aż do połowy Wieku V po N. C. bo, dawnyi pisywano na papirze Egipskim trzcinkami, naksztalt naszych gęsich pior zacinanemi.

Ale dziś wyraz Ćcionka, tak zgasły , jak nazwisko Ulfilowskich Runow, zstało się już dawnikiem (un antique) do pokazania go tylko Ciekawym w Skarbczyku Literatury Staro-Polskiej.