Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wyrzec
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: wyrzéc
Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Mora/1592, s. 134 I3v [138]

Quot sunt [Pronomina] Relativa? Quatuor. Is, Ipse, Qui, et Ille. [...] Cur dicuntur Relativa? Quia referunt, et repetunt id quòd praecessit, breviter, quia respiciunt antecedens. [Iż to powtarzáją, co przedtym było wyrzeczono, álbo mówiono.]

Rot/1616, s. [21]

Pierwsza część tego kluczá jest Orthographia. Opowiáda litery polskie i Niemieckie, ucząc jáko je w mowie dobrze wyrzec.

Kn/1621, s. 1393

Wyrzéc co, v. Wymawiam 1.

Tr/1764, s. 2730 Definicja

Wyrzec co, F. wyrzekę. aussprechen, sagen. prononcer, proferer, énoncer, dire. § wyrzekszy te słowa odszedł.

SW/1900-1927, s. 1017 Definicja

Wyrzec, cze, kł, nied. Wyrzekać l. rzekszy, wyjawić, wymówić, wymówić co, odezwać się z czym: Skorom to wymówił, wyrzekł... Kn.

Powiązane terminy