Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

prononciation

Hasło w cytatach: pronontiation
Język: francuski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
  • Biedują Francuzi z francuzczyzną i śmieją się: Oż/1883
  • O wymawianiu: Nał/1774
  • Pierwsza część (O pronuncjacjej albo wymawianiu liter i sylab francuskich, O dyftongach francuskich, O apostrofach i akcentach): Duch/1699
  • Prononciation et Orthographe: MWG/1921
  • Słownik: Tr/1764
Definicja współczesna

Wymowa

Cytaty

De la pronontiation des lettres & sylabes françoises. O pronuncjácyej albo wymowieniu liter i syllab francuskich.

Natężam, v. m. F. natężę. [...] 4) auʃ eine Sylbe im Reden den Accent legen, selbige lang ausʃprechen. [...] 4) accentuer une sillabe dans la prononciation, mettre l'accent sur une sillabe en la prononçant. [...] 4) przedostatnią sylabę w Polskim języku natężać trzeba.

Tchnienie. [...] 2) terme de la grammaire Françoise: l’aspiration, prononciation aspirée de la lettre H.

Wymawianie. 1) das Aussprechen, die Aussprache. [...] 1) prononciation, articulation des mots, des paroles. [...] § 1) dobre słow wymawianie.

Wymowa. 1) Aussprache eines Worts. [...] 1) prononciation d'un mot. [...] § 1) trudna, łacna słowa wymowa.

Wymowienie, wyrzeczenie. die Aussprechung, das Reden. prononciation, le parler.

Wyrzeczenie. 1) Aussprechung. [...]. 1) prononciation, articulation, expression des mots.

O Wymawianiu (de la Prononciation). P. Co to jest Wymawianie? O. Jest sposob wyrażać żywym głosem [...] wszystkie słowa, i wszystkie litery Języka.

W dzienniku "Evenement" pan Monselet tak powiada: "Les étrangeurs se bateront sans cesse aux difficultès de notre orthographe et de notre prononciation [...]".

L’une des originalités de la prononciation polonaise est l’emploi des deux voyelles nasales ą et ę.

[Jedną z osobliwości wymowy polskiej jest użycie dwóch samogłosek nosowych ą i ę.]

A côté de leur prononciation pure, dite dure, un certain nombre de consonnes de caractère dental, s, z, c, dz et n, ont une prononciation mouillée, que, à la fin du mot et devant une consonne, on note à l’aide d'un accent placé au-dessus de la consonne soit ś, ź, ć, dź, ń.

[Oprócz zwykłej (dosł. czystej) wymowy, zwanej twardą, pewne spółgłoski zębowe, jak "s, z, c, dz" i "n", mają wymowę miękką, co na końcu wyrazu i przed spółgłoską oznacza się za pomocą akcentu umieszczonego nad spółgłoską, a mianowicie "ś, ź, ć, dź, ń".]

La voyelle e devant les consonnes mouillées tend à prendre une prononciation fermée : więcej «plus» a un e fermé.

[Samogłoska "e" przed spółgłoskami miękkimi może mieć wymowę zamkniętą: "więcej" ma "e" zamknięte.]