Historical Dictionary
of Grammatical Terms online

przymiotnik

Language: polski
Area: Fleksja, Części mowy (Today)
  • Część II. O częściach mowy w ogólności: Jak/1823
  • O rodzajach imion polskich: Kop/1780
  • Przypisy na klassę drugą: Kop/1780
EJO 1999, 475 Contemporary definition

Leksem o prymarnej funkcji członu zależnego grupy imiennej, semantycznie interpretowanej jako funkcja określenia rzeczownika (funkcja atrybutywna).

Quotations

I tak gdy mówimy wierny sługa, przymiotnik wierny zgádzámy z domyślnym wyrazém mąż: gdy mówimy wierna sługa, przymiotnik wierna zgádzámy z domyślnym wyrazém niewiasta.

Przymiotniki polskié czy imionowé, czy zaimkowé, czy imiesłowowé, mają trzy różne zakończenia według troistégo rodzaju.

Przeciwnie zaś, poniewáż Imiona rzeczowné a przymiotné w wielu względach grammatycznych są od siebie różné, przeto na osobné dwa szeregi rzeczowników i przymiotników podzieloné być musiały.

PRZYMIOTNIK, jako wyraz tylko, znaczy wszelkie przymioty i własności rzeczy jakichkolwiek: biały, wysoki, piękny, mądry. Jako część zdania wyraża te przymioty i własności jakie rzeczom przyznajemy: np. Kazimierz był sprawiedliwy.

Imie [...] przymiotne zaś nazywamy przymiotnikiem.