terminów gramatycznych online
rzeczownik ludzki
Język: polski
Cytaty
Imiona urzędowe zakończone na a z poprzedzającą głoską miękką odmieniają się w l.p. już podług formy drugiéj, już podług formy przymiotników rodzaju męskiego; 5ty jednak przypadek w obu razach kończą się na o; liczbę zaś mnogą podług formy 1. rzeczowników ludzkich.
Rzeczowniki ludzkie, lub wyższych istot niewidzialnych, którym człowieka rozum życie przyznać musiał, np. Jan, Paweł, Hetman, Polak, Niemiec, Francuz, Bóg, Anioł, Cherubin itp.
Jeżeli rzeczowniki są ludzkie, samym mężczyznom służące, przymiotnik kładzie się w rodzaju męzkim, dla domyślnego wyrazu mężczyźni.
Rzeczowniki [...] ludzkie są te, które tylko ludziom służą, np. mąż, niewiasta, dziecię. Tu należą także imiona: narodowe, np. Polak, Francuz. Rodowe czyli Familijne, np. Chodkiewicz, Poczobut i t. d. Osobowe, np. Kaźmirz, Paweł, Jan. Postaciowe, np. Tuz, Panfil.
Również znajdujemy i ze zakończeniem owie, w dawnych pomnikach nie tylko ludzkie, ale i zwierzęce, a nawet nieżywotne rzeczowniki; np. cedrowie libańscy, chlebowie obietowani.
Przypadek ten bardzo sprzecznym zdaniom podlega, bo są jedni którzy bezwzględnie do rzeczowników ludzkich lub zwierzęcych, każą pisać ymi, wychodząc z tej zasady, że: co jest w rodzaju męzkim w liczbie pojedynczéj, pozostaje przy nim i w liczbie mnogiéj.
Wzór 1-szy. Liczba pojedyńcza (rzeczowniki ludzkie). Rodzaj męzki. Forma 1-sza%.1. Kto? (jest, przyszedł) Ojciec, syn. [...] Rodzaj żeński. Forma 2-ga. Kto? Matka, córka.