Quotations 9 items  Szum 1809     Deklamatoryka   

Ton powinien bydź zawsze podług ducha rzecy, którą się deklamuje. Nauki np. którą ojciec swym dzieciom konając daje, nie możemy deklamować tonem męźkim mocnym, lecz słabym i powolnym.

Pauzy, czyli przestanki, stosownie do znaków ortograficznych w Grammatyce na K. 15. wyliczonych, podobnież zachowywać należy; bez tego rzecz byłaby ciemną i niezrozumiałą.

Wymiar czasu, którego Deklamator potrzebuje na wymawianie wyrazów pojedynczych i całej rzeczy, zawisł też od ducha sztuki, która się deklamuje.

Pauzy, czyli przestanki, stosownie do znaków ortograficznych w Grammatyce na K. 15. wyliczonych, podobnież zachowywać należy; bez tego rzecz byłaby ciemną i niezrozumiałą.

Po periodach i strofach trzeba zawsze trochę więcej pauzować, niż po zwyczajnych punktach.

Jeśli zostajemy przy zdaniu, używamy głosu mocnego i silnego, to, co wyraża zdanie, mówi się emfatycznie, i pierwszym palcem prawej ręki często się na jedno skazuje miejsce.

Jeśli zostajemy przy zdaniu, używamy głosu mocnego i silnego, to, co wyraża zdanie, mówi się emfatycznie, i pierwszym palcem prawej ręki często się na jedno skazuje miejsce.

Jeśli czujemy powagę naszą i rozkazujemy, mamy mówę żywą, krótko przecinany, i głos mocny.

Jeśli się prośba jest mocną, tak że w pragnienie się staje, głos jest mocniejszy, mówa prędsza, usilniejsza, bardziej akcentowana, porusznia stają się mocne, wyciągamy ręce.