terminów gramatycznych online
wyjątek
Język: polski
- Alfabet. Wymawianie samogłosek. Wymawianie spółgłosek: Ryk/1850
- Część II. Rozdz. 2. Odmiany. (Fleksya) : Jes/1886
- Część II. Rozdz. 4. Pisownia czyli ortografia polska: Jes/1886
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Dodatek trzeci: Szum/1809
- Główne przepisy: Łoś/1918
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- O Iloczasie: Ant/1788
- O głosowni i wymawianiu: ZwO/1924
- Oddział II. Budowa języka samskrytu: SkorM/1816
- Pierwiastki i przedniki: SkorM/1828
- Pisownia: Kurh/1852
- Przedmowa: Rew/1845
- Rozdział II. O Rzeczowniku: Szt/1854
- Rzeczowniki: Desz/1846
- Składnia syntetyczna (zbiorowa): Kam/1870
- Słowa: Desz/1846
- Wstęp: Gr/1861
Cytaty
Podając té prawidła nie zapewniam o ich nieomyłności: w każdym języku Prawidła mają swe wyjątki.
Wyjątek, excerptum.
Aczkolwiek w żadnej Grammatyce nie masz tak dokładnych prawideł, żeby od nich nie było wyjątku, [...].
Prawidła 290. aż do 490. traktują o Słowie; - z tych niektóre umieszczamy tu wyjątki.
Jestem tego przekonania, że natura jakiegobądź wyrazu, a tem bardziéj zwrotów mowy, nieustannie w znaczeniu się mieniących, jest niewyczerpana; że nie ma Reguł bez wyjątku, a wyjątku bez wyjąteczków; że kto pojął przedmiot, ten jego denificyą sam sobie utworzy mniej więcej dokładną [...].
Jestem tego przekonania, że natura jakiegobądź wyrazu, a tem bardziéj zwrotów mowy, nieustannie w znaczeniu się mieniących, jest niewyczerpana; że nie ma Reguł bez wyjątku, a wyjątku bez wyjąteczków; że kto pojął przedmiot, ten jego denificyą sam sobie utworzy mniej więcej dokładną [...].
Wszystkie inne wyjątki od grammatykarzów podawane zwyczajnie, nie są wyjątkami: ale tylko błędami, których wystrzegać się potrzeba.
Podwzór tego wzoru. Wzór wyjątkowy od poprzedzającego stanowią słowa w piérwotniku na ować zakończone. Dla tego podwzorem nazywam: ze i zakończenia jest podobnégo jak 1 szy, i dla tego: że choć ma czas teraźniéjszy sp. oznajmiającego, a zatém i inne pochodne odmiany nieco różne; jednak w słowach wszystkich podobnégo zakończenia tak stały i wzorowy; że właściwego wyjątku niestanowi, tak jak widzieliśmy pod rzeczownikami zakończenia ec i anin.
W tym wzorze są dwojakiego rodzaju wyjątki: 1 ) Do pierwszego należą następne słowa: bił (2 . 6. za 2) gnił, krył (2 . 6 .) mył (2 . 6. w 7) [...]. Tych odmiany są następne odwzorowe.
Oto tablica ogólna, w któréj brzmienia pojedyńczych samogłosek, oznaczone są liczbami, podług systematu pryjętego przez Walkera, a którą trzeba się dobrze obeznać, wprzód nim przystąpimy do rozwinięcia szczegółówych prawideł i wyjątków.
W przedostatniéj zgłosce, ó kréskuje się przed temiż samemi spółgłoskami, co i w ostatniéj, gdy po nich następują zakończenia wyrazów pochodnych ka, ko, np. mrówka, słówko, szkółka [...] Podobnież kréskuje się w wyrazach zakończonych na ek, np. przysłówek, podnóżek, ogródek, ołówek, ogórek, wózek, i t p. lecz nie bez wyjątku, do którego należą: dworek, worek, kolek, stołek, miodek.
Wyjątek. Żeńskie są: moc, niemoc, noc, północ, pomoc, przemoc.
Nauczyciele obcych języków [...] zniewoleni są, aby [...] niemal całą, swą, energią, skierować na obeznanie uczniów z formami, regułami i szczegółowemi właściwościami, wyjątkami obcego języka.
Wyjątkiem w téj zasadzie są dwa zaimki nie i co, które po słowach przeczących często w 4-ym przypadku się kładą, np. Nic, nic, nawet nadziei nie dostrzegło oko, Baliński.
Wołacz kończy się albo na miękkie -e w rzeczownikach o przegubie twardym, anioł —aniele, brat — bra-cie, z niewielu wyjątkami.
Wyjątek: o-dejść, po-dejść, ro-zum.
Przepis ten może się niejednemu wydać zbytecznym, albo też niezupełnym. Poco ten wyjątek? spyta niejeden.
Z różnic ciekawych rozmieszczeniem godne uwagi, że prasł. r̥', o ile nie przeszło w ar, występuje dziś na całej północy w postaci ėr (ėř) z jedynym wyjątkiem [...].
Oczywiście także w obrębie tych linij -va tu i ówdzie już zginęło lub ginie, np. koło Grójca (Belsk), na pd. od Mińska, na pn. od Ciechanowa, ale to rzadkie wyjątki.
Z rzadkiemi wyjątkami jak w part. praet, wlókł trząsł plótł.
Na wymowę 'Austrja może być wpływa jednolity typ imion na -ja. (stacja.... bez wyjątku): por. Au'stryjak.
Wiek XVI można uważać za epokę przejściową tego zjawiska, w stp. języku jest jeszcze stale i y; jako wyjątki notuje się wir mir.
Que i qui wymawia się w dosyć licznych wyjątkach także kłe i kłi, n. p. equidade (ekłidade, równość), liquido (likłidu, płyn), quinquennio (kłinkłęniu, pięciolecie).