terminów gramatycznych online
znak diakrytyczny
Język: polski
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Nauka o głoskach: Szob/1923
- Oddział III. Wyjątek z gramatyki samskrytu: SkorM/1816
- Pisownia: Kr/1897
Cytaty
W tych to językach zdają się składać abecadła z samych tylko spółgłosek i jedynie pewne Diakrytyczne znaki, które brzmienie samogłosek wykazują, dla nadania im mniej chrapowatego wymawiania, mają sobie przydane. Diakrytyczne te znaki nie mając właściwych postaci, nakształt przyrostków przy spółgłoskach mieszczą się.
Tak pojmowana pisownia czyli ortografja różni się od grafiki, w której chodzi jedynie o sposoby oznaczania pojedyńczych brzmień czyli głosek zapomocą liter danego abecadła, ich połączeń i przyjętych znaków djakrytycznych (rozróżniających).
Znaki wyróżniające (diakrytyczne) – przecinki i kropki.
Objaw to stary i może dialektycznie już prasłowiański, jak wynika ze stcrk. grędę (obok zwykłej postaci na -y) itd., których końcowe -ę ma znak diakrytyczny, wyróżniający je od zwykłego ę, a zatem wskazujący na niepalatalną wymowę -dę w przeciwieństwie do -dię wzgl. -d'ę ze starem etymologicznem ę; postać to identyczna ze stserb. grede ide itd.