terminów gramatycznych online
początek słów, rzeczeń nagłos
Język: polski
- Części mowy nieodmienne: Malecz/1882
- Etymologia: SzyPocz/1770, SzyGram/1767
- Głoski, znamiona, i wymawianie: Bor/1830
- O literach: Dudz/1776
- O literách włoskich i wymowieniu ich: Sty/1675
- O nauce dobrego pisania i czytania: Lub/1778
- Ortografia: SzyPocz/1770, Murz/1551 (wyd. 1), SzyGram/1767
Cytaty
Gdzie i to snádź trzeba przypomionąć, że przed się v [= u] przez kropki kładą na początku słów, choć samo, a nie z drugą literą má być wymáwiáno jako w przerzeczonych słowach vmié, vczeń etc.
Aphaeresis náżywa się gdy w słowách ktore są przydłuższe, Włoszy zwykli czásem ná początku ucináć pierwszą syllábę, ná przykład Belico Miásto Ombelico Pępek [...].
O. I. Na początku słow tylko x ma podobną pronuncyacyą do ks [...]
O. I. Na początku słow tylko x ma podobną pronuncyacyą do ks [...]
O. Z drugiego stopnia przedawszy tylko z początku słowa syllabę naj, jako najświętszy, najsłabszy, najchudszy.
Wiedzieć tedy potrzeba, iż ch kłaść się powinno na początku słow, gdzie wyraźniejsza jest pronun[cya]cya, jak samego h.
Trzeci stopień formuje się z drugiego dodawszy tylko na początku słowa sylabę, naj, jako: najświętszy.
Z początku, i we śrzodku słowa, które chcąc możno. Ale na końcu słowa lepiej s, niż, ʃ.
Co można rozeznać początkiem, złożeniem, kończeniem rzeczeń, i powtorzeniem liter. 1) Początkiem policzają się te zgodnobrzmiące litery, do następującej Samobrzmiącej; z których jest poczynające się kakiekolwiek rzeczenie w Rossyjskim języku tymże porządkiem zgodnobrzmiących.
[...] w Księgach Cerkiewnych, że się te znaki zachowują [...] Drugi nazywa się Ѻ̑́ѯíа: Accentus Acutus, ʹ. Ma miejsce w srzodku, lub w początku Dykcyi z Psylią; znak jest pauzy na tym miejscu w wymawianiu. Na przykład Ѻ̑́тє́цъ, А̑́да́мъ.
Znamiona łączące. Łącznik (-); albo ( = ) znak łączący zgłoski, np. Cno-ty i na-u-ki. Nawias ( ); są-to dwa łuczki zamykające w sobie jaki znak lub wyrazy. Cudzysłów („); są dwie kreski obok siebie u początku i u końcu cudzych słów, gdy się je przytacza. Mędrzec Chilon mówi ,,Znaj siebie samego.” Odsyłacz (*), (a), (I), znak w piśmie odsyłający czytelnika do takiegoż znaku.
[...] stopień zaś najwyższy, powstaje znowa od stopnia wyższego przez przybranie na początku naj, np. późno, późniéj, najpóźniéj.