Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zaimek dzierżawczy

Hasło w cytatach: dzierżawczy, zaimki dzierżawcze
Język: polski
Dział: Fleksja (współcześnie)
  • Część II. O Zaimkach: Mucz/1825
  • III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
  • Zaimek: Prz/1792
EJO 1999, 656 Definicja współczesna

Zaimek dzierżawczy. Pozycyjny (kontekstowy) wariant zaimka osobowego, występujący w pozycji przy rzeczowniku, a więc pełniący składniową funkcję określenia adnominalnego, czyli przydawki.

Cytaty

Zaimki dzierżawcze są te: ἐμος moy, ἐμη moja, ἐμον moje, σος twoy, ση, σον [...]

Zaimki od różnego swego znaczenia dzielą się na 1) osobiste, 2) dzierżawcze, 3) ukazujące, 4) pytające, 5) odpowiadające, 6) względne.

Gdy mówimy o rzeczy jakiéj, i tę bądź sobie, bądź komu innemu przysądzamy, wzgląd takowy rzeczy do osób, wydajemy przez zaimki dzierżawcze.

Fakultatywności rodzimej terminologii gramatycznej położył tamę podręcznik polszczyzny O. Kopczyńskiego [...].

Nomen substantivum proprium — imię rzeczowne [...]; pronomen personale — zaimek osobisty, demonstrativum — ukazujący, possessivum — dzierżawczy, interrogativum — pytający, relativum — względny, substantivum — rzeczowny, adiectivum — przymiotny [...].