Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

Cytaty 11 poz.  Vol 1612  De litteris earumque potestate et pronuntiatione  

De literis earumque potestate et pronunciatione.

Quando simpliciter absque puncto vel virgula ponuntur, eadem ratione, qua apud Latinos et Germanos pronunciantur. Punctis autem vel virgulis notatae, aliam a communi pronuntiatione habent.

Quando simpliciter absque puncto vel virgula ponuntur, eadem ratione, qua apud Latinos et Germanos pronunciantur. Punctis autem vel virgulis notatae, aliam a communi pronuntiatione habent.

I item, quando vocalem sequitur, peculiarem syllabam constituit, ut moi/mei, twoi/ tui disyllaba sunt, y vero cum praecedente vocali in unam syllabam coalescit, uy moy/meus, twoy/tuus, monosyllaba.

V apud Polonos consonantis naturam nunquam induit, sed vocalis semper manet, etiamsi alia sequatur vocalis, ut uydę/evado.

V apud Polonos consonantis naturam nunquam induit, sed vocalis semper manet, etiamsi alia sequatur vocalis, ut uydę/evado.

D litera et R, Zsibi adiuncto gaudent. Ideoque saepe literam illam, quam tamen in themate non habent, in alliis casibus et personis assumunt.

Ex his igitur tale alphabetum constituitur.

Observanda est etiam hoc loco affinitas quarundam literarum et cognatio quaedam, qua fit, ut in nominum comparatione et declinatione verborumque coniugatione saepe una in alteram mutetur.

Observanda est etiam hoc loco affinitas quarundam literarum et cognatio quaedam, qua fit, ut in nominum comparatione et declinatione verborumque coniugatione saepe una in alteram mutetur.

Observanda est etiam hoc loco affinitas quarundam literarum et cognatio quaedam, qua fit, ut in nominum comparatione et declinatione verborumque coniugatione saepe una in alteram mutetur.