interiekcja

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Sty/1675
• Duch/1699
• Mal/1700
• Dąb/1759
• SzyGram/1767
• Fook/1768
• SzyPocz/1770
• Gaert/1927
• Kor/1961

FORMULAE ADVERBIORUM Praepositionum, Coniunctionum, et Interiectionum, ad Exprimendos Linguae Italicae idiotismos [...] To jest, Wizerunki Przysłowia, Przełożenia, złączánia, Interiekciy, do wyrázęnia Języká Włoskiego, sposobow mowięnia, uprzejmie służące. Formulae intendendi Wizerunek nátężenia. Con tutto potere, lub à più potere ze wszytkiej mocy.

O Częściách Dyszkursu. [...]

Wszystek dyszkurs jest komponowány z dziewiąci części, ktore są.

Articulus, Nomen, Pronomen, Verbum, Participium, Adverbium, Praepositio, Conjunctio, Interjectio.

Artykuł, Imię, Namięstnistwo, Słowo, Uczestnictwo, Przysłowie, Prepozycya, lub Przekładánie, Konjunkcya, lub Złączánie, Interjekcya, lub Wtrącenie.

[l'Article], Le Nom, le Pronom, le Verbe, le Participe, l'Adverbe, la Préposition, la Conjonction, l'Interjection.

Przysłowia pobudzánia [...]. Courage, nuż tedy. Mogą sie téż té názwáć Interiekcjámi.

Wszystek dyskurs jest komponowany z dziewiąciu części, ktore są.

Articulus, Nomen, Pronomen, Verbum, Participium, Adverbium, Praepositio, Conjunctio, Interjectio.

Artykuł, Imie, Namiestnictwo, Słowo, Uczestnictwo, Przysłowie, Prepozycya lub Przekładanie, Konjunkcya lub złączenie, Interjekcya lub Wtrącenie.

Le Nom, le Pronom, le Verbe, le Participe, l' Adverbe, le Preposition, la Conjonction, l'Interjection.

Do wyrażenia wesołości służą następujące Interjekcye: cha, cha, cha; hej, hoj, choc, vivat, vivat. Do smutku i żalu: à, ach, och! Do lękania się: àch! och jużci po mnie! Do pobudzania: nuż, nuże, dalejże. Do pokazania obrzydliwości: fi, pfe! Do podziwienia: à, o! och! Do wołania: hej, słysz! Do karczenia: ej, ejże! Do odganiania ludzi: wara!, precz ztąd! Do wypędzania ptactwa: si, si, sio. Do narzekania: biada! biadaż! niestetyż. Do przykazowania milczenia: cyt, ciszy.

P. Czy dodają się jakie kazusy Interjekcyom?

Te ostatnie cztery części mowy: Prepozycya, Adverbium, Koniunkcya i Interiekcya tym się rożnią od pierwszych czterech, że tamte albo się deklinują, albo koniugują: à te ani się deklinują ani koniugują.

Do wyrażenia wesołości służą następujące Interjekcye: Cha, cha, cha; hej, hoj, vivat, vivat. Do smutku i żalu: à, ach! och! Do zachęcania: nuż, nuże, dalejże. Do wyrażenia obrzydliwości! fi, pfe! Do podziwienia: à, o! och! Do wołania: hej, słyszysz! Do grożenia: ej! ejże! Do odganiania ludzi: wara! precz ztąd. Do odpędzania ptastwa: si, si, sio. Do narzekania: biada, biadaż! niestetyż. Do przykazywania milczenia: cyt, ciszy.

Interjekcja (interiectio), p. wyrazy II.

Zupełnie inaczej wygląda ona w gramatyce włoszczyzny A. Styli [...].

Nomen substantivum proprium — imię istotne własne [...]; verbum — słowo, adverbium numeri — przysłowie liczby, praepositio — przełożenie, prepozycyja (s. 29), coniunctio — złączanie, interiectio — wtrącenie, interiekcyja.

Nie spełniała tych postulatów nie w tym zresztą celu wydana gramatyka F. Menińskiego. Zrealizował je dopiero F. D. Duchênebillot.

Terminologia [...].

Nomen substantivum proprium — imię istotne własne [...]; verbum — słowo, adverbium — przysłowie, praepositio — prepozycyja, przekładanie, przełożenie (s. 4), coniunctio — koniunkcyja, interiectio — interiekcyja, wtrącanie, wtrącenie (s. 2).

Przeprowadzona jej krytyka w stosunku do Duchênebillota budzi ciekawość, jak wyglądała ona u samego Malickiego, bo każe się spodziewać u niego i pod tym względem szeregu zmian.

Terminologia. Litera vocalis — wokala [...].

Nomen substantivum proprium — imię istotne [...], verbum transitivum — przechodzące, intransitivum — uwolnione, adverbium numeri — przysłowie z kardynalnej liczby; praepositio — przekładanie, prepozycyja, coniunctio — przyłączenie, koniunkcyja, interiectio — wtrącenie, wtrącanie, interiekcyja.

Przytoczone argumenty przeciw rodzimej terminologii nie na wiele się jednak zdały. Znaleźć ją można i w gramatyce łaciny F. Fookowitza [...].

Nomen substantivum proprium — imię substantyw (s. 16) właściwe, adiectivum — adiektyw (s. 38), numerale — liczalne, liczba, liczb (s. 44); pronomen personale — osoby, verbum — werbum (s. 146), adverbium — adwerbium, praepositio — prepozycyja, coniunctio — koniunkcyja, interiectio — interiekcyja.

Z języków nowożytnych wiek Oświecenia przynosi znaczne zainteresowanie językiem niemieckim, stąd zaczynają się pojawiać liczne przeróbki gramatyki J.K. Gottscheda [1766]. Już najstarsza z nich posiada nawet słownik terminologii rodzimej [...].

Nomen substantivum proprium — imię istotne własne [...], verbum — słowo, adverbium — przysłowie, coniunctio — łączenie, interiectio — interiekcyja, przekładanie.

Daleko więcej rodzimego słownictwa gramatycznego zawierał z natury rzeczy przeznaczony dla Szkoły Rycerskiej podręcznik W. Szylarskiego [...].

Nomen substantivum proprium — imię substantyw własne [...], verbum — słowo, adverbium numeri — przysłowie liczenia, coniunctio — łączenie, złączanie, praepositio — przekładanie, interiectio — interiekcyja.