gerundium

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Bart/1544
• DonCul/1560
• Stat/1568
• Mora/1592
• Don/1595
• Kn/1644 (I wyd. 1626)
• Don/1649
• Men/1649
• Woy/1690
• Cell/1725
• Klecz/1767
• Fook/1768
• Lub/1778
• Mon/1780
• Prz/1816
• SkorM/1816

DWACZEK gram. dwaczek gerundius i. duo in se includens R n7v (ml.; av. gerundia vel gerundiva). Zob. DWOISTY.

ZNOŚNY znossny tolerabilis R J 5; – gram. znoszne (Nom. plur.), dwoiste słowa gerundia vel gerundiva dicuntur quedam nomina, que gerunt omnimodam significationem suorum verborum ..., utraque gerunt significationem, sc. activam et passivam R n7v.; znoszne gerundia verba R O5v; znossne gerundia verba RN (k. tyt.); znoszne verba gerundia RN (k.tyt.). Zob. NIEZNOŚNY.

Gerundia vel participialia verba sunt haec, amandi, amando, amandum.

GERUNDIA. Di. Videndi gratia, Dla widzenia/ku widzeniu. Do. Videndo, Widząc. Dum Videndum, Ad videndum, Ku widzeniu, dla widzenia. [...] Haec autem gerundia et supina Latinorum sunt. Poloni illis carent.

Noszące álbo ucześne słowá są te, miłowánia, miłowániu, miłowániu.

Gerundia vel participialia verba sunt haec, amandi amando amandum.

Habet tamen quoddam praeteritum participii seu gerundii, desinitque in ʃʒy praecedente quacumque consonnte respondetque praeterito participii verborum Latinorum deoonentium.

Per infinitivum igitur saepe hoc gerundium in di reddimus.

Gerundio similiter in dum proprie carent, illud autem reddunt vel per praepositionem et verbale [...] vel utuntur aliqua alia periphrasi.

Gerundia vel participialia verba sunt haec, amandi, amando, amandum.

Noszące ábo uczestne słowá są te/ miłowániu/ miłowániu/ miłowániu.

Noszące ábo uczestne słowá są te/ miłowániu/ miłowániu/ miłowániu. Konieczne miłowáć/ ku miłowániu.

Gerundia vel participialia verba sunt haec, amandi, amando, amandum. Supina amatum, amatu.

Gerundium descendit a prima persona singularis numeri, indicativi modi, temporis praesentis.

Gerundium in di efferimus infinitivo, ut tempus dormiendi czas spać. Interdum redditur per substantivum verbale.

De Gerundiis, Supinis et Participiis. 1. Gerundia ná Di kłádziemy, ná miejscu polskiego Infinitivi, gdzie są Nomina voluntatis, aut facultatis, ktore wyznaczáją zadość, chęć, i możność, jáko. Animus discendi. Voluntas occidendi. Amor, cupido, studium, proficiscendi.

Mało nam nie dostaje, żebyśmy Łacińskiej mowie wyrownali, bo tylko Gerundia, supina, Imperativi tertiae personae, Passiva impersonalia rzetelnie, i według łacińskiego kształtu wyłożyć mogli.

Les Participes en ans, et en rus sont pour le verbe actif; En dus, et en tus pour le passif. Les Gérondifs, et les supins sont communs.

[...]

Participia kończące się na ans, i na rus, pochodzą à verbis activis, na tus i na dus à verbis passivis. Gerundia i supina są pospolite.

Nous avons dit vers la fin de la Conjugaison du verbe Amo, que les participes, les supins, et les Gérondifs sont de simples noms adjectifs, et substantifs tirés des verbes.

[...]

Mowiliśmy przy końcu koniugacji słowa Amo, że Participia, supina i gerundia są nomina substantiva i adiectiva pochodzące od werbów.

Czyno-ucześnictwa (Gerundia) czasu terazniejszego słów kończących się na Ю. z poprzedzającą samobrzmiącą, rodzą się przez przydanie sylaby ЧИ, albo przez przemienienie litery Ю. na Я [...] Знаю znam, зная albo знаючи znając.

Gerundium, à według Serwiusza gramm. modus gerundivus, bądź Słowo, bądź Imie, czy też Imie-słow, oboje razem; samym tylko Łacinnikom jest własne i znajome. Grecy i Polacy go nie mają, ale miasto niego słow kończących się na iąc, ąc, lub wszy zażywają.

Rzecze ktoś inszy, czy nie można by dość dzielnie wyrazić po Polsku, tego samego obrotu myśli, jako się tu oczywiście wyjaśnia, w wyrazach Łacińskich na bilis przez głagołowe względowki (gerundia) z przedzakiem do, np. Bochatyr nie do zwyciężenia?

Supina i Gerundia, czyli Imiesłowy warunkowe.