terminów gramatycznych online
apostrophus
Język: łaciński
Geneza: gr. apóstrophos ‘odwrócony’
- O literách włoskich i wymowieniu ich: Sty/1675
- O nauce dobrego pisania i czytania: Lub/1778
- Przypisy do rozdziału I: Kop/1778
- Rozdział I. O wymawianiu łaciny na wzór polszczyzny: Kop/1778
- Słownik: Mącz/1564 (war. B), Kn/1644 (I wyd. 1626)
- Wstępek do ortografii: Jan/1594
Cytaty
Apostrophus, Latine Aversio, Accentus collisiuus, in sine alicuius dictionis denotans vocalem praecedentis esse elisam, Ut, Tanton, pro, tantone. Egon, pro egone.
Więc gg, hoggi, ch, cocchi, occhi, etc. áż i apostrophum, którym vocalis przy wokaliszu elidują.
Accentów używa przy tym niemáło, i Apostrophum.
Apostrophus, ἡ ἀπόστροφος [hē apóstrophos]. s. προσῳδία [prosōidía]. i. nota. Aversio. Diomedi. etiam ἀποστροφὴ [apostrophḕ] idem. Nota Orthographica circuli dextra parte constans, ad summum fini dictionis apposita, significans ei vocalem ablatam esse, ut Ain'. Tanton'. Diomed. At Prisciano Synaloephe haec dicitur. Sed & consonantem ablatam solam vel cum vocali, designat apostrophus. ut Mult' ille. Horridu' miles amatur, & Inter se coijsse vir' & decernere ferro, pro viros. Ecthlipsis haec vocatur, quae exterit M vel S. Exempla plura collegit Gifan. ad Lucret. & Verrepaeus in sua Grammatica. ἔκθλιψις [ékthlipsis] eadem. Mario Victorin.
DE APOSTROPHE, SYNCOPE, APHAERESI et APOCOPE.
[...] w Księgach Cerkiewnych, że się te znaki zachowują [...] Czwarty Akcent od nas nazwany А̑́пóстрофъ: Apostrophus. a ten dwojaki, ̌ ́ , ̂ ̀.
' Apostrŏphus, (Odcinek), np. Viden', zamiast vidense?
Apostrophus, obacz Odcinék.