terminów gramatycznych online
apostrophus
Geneza: gr. apóstrophos ‘odwrócony’
- O literách włoskich i wymowieniu ich: Sty/1675
- O nauce dobrego pisania i czytania: Lub/1778
- Słownik: Kn/1644 (I wyd. 1626)
- Wstępek do ortografii: Jan/1594
Cytaty
Więc gg, hoggi, ch, cocchi, occhi, etc. áż i apostrophum, którym vocalis przy wokaliszu elidują.
Accentów używa przy tym niemáło, i Apostrophum.
Apostrophus, ἡ ἀπόστροφος [hē apóstrophos]. s. προσῳδία [prosōidía]. i. nota. Aversio. Diomedi. etiam ἀποστροφὴ [apostrophḕ] idem. Nota Orthographica circuli dextra parte constans, ad summum fini dictionis apposita, significans ei vocalem ablatam esse, ut Ain'. Tanton'. Diomed. At Prisciano Synaloephe haec dicitur. Sed & consonantem ablatam solam vel cum vocali, designat apostrophus. ut Mult' ille. Horridu' miles amatur, & Inter se coijsse vir' & decernere ferro, pro viros. Ecthlipsis haec vocatur, quae exterit M vel S. Exempla plura collegit Gifan. ad Lucret. & Verrepaeus in sua Grammatica. ἔκθλιψις [ékthlipsis] eadem. Mario Victorin.
DE APOSTROPHE, SYNCOPE, APHAERESI et APOCOPE.
[...] w Księgach Cerkiewnych, że się te znaki zachowują [...] Czwarty Akcent od nas nazwany А̑́пóстрофъ: Apostrophus. a ten dwojaki, ̌ ́ , ̂ ̀.