Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zaimek

Hasło w cytatach: zaimki
Język: polski
Geneza: łac. pronomen
Dział: Fleksja (współcześnie)
EJO 1999, s. 654 Definicja współczesna

Zaimek. Klasa wyrażeń uznawanych wprawdzie za odrębną część mowy, ale z zastrzeżeniem, ze jest to część mowy wyróżniana na podstawie innych kryteriów niż rzeczownik, przymiotnik, czasownik czy przysłówek

Cytaty

Zaimek jest trzeciá część mowy odmienná, tak nazwaná, że się pospolicie kładzie za imié, np. czyś to ty braciszku, Jám jest. Kłádzie się jednak i z imiéniém, jak jest w tym samym przykładzie, ty braciszku. Jestto tedy, albo zastępca, albo sługa imiénia.

Reszta zaimków mają wszystkie trzy rodzaje, bo są przymiotnikami.

Według deklinacyj odmieniają się imiona, imiesłowy i zaimki; według konjugacyj — czasowniki. Głównych deklinacyj jest dwie: imienna i zaimkowa z 7 przypadkami, które nazywamy: mianownik (M.), wołacz (W.), biernik (B.), dopełniacz (D.), celownik (C.), narzędnik (N.), miejscownik (Ms.). Liczby oznaczamy: pojedyncza (l. poj). mnoga (l. mn.), podwójna (l. podw.); rodzaje: męski (r. m.), żeński (r. ż.), nijaki (r. n.).

Zaimki odróżniające rodzaj. § 52. Odróżniamy śród nich utworzone od tematów twardych i utworzone od tematów miękkich; prapolską deklinację łatwo można odtworzyć drogą metody porównawczej; jako wzór bierzemy zaimek wskazujący oraz zaimek ; na miejscu tych form w najdawniejszej polszczyźnie mamy formy złożone z przyrostkiem - [...].