Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

słowo składane

Hasło w cytatach: składane, składáné, składane słowa, słowa składane, słowo skłádáné
Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)

Cytaty

Figurá po Fr. la figure, bierze sie tu zá tęn przymiot, przes który sie poznáje, czyli słowo jest skłádáné czyli nieskłádáné.

Naprzód tu generálnie wiedzieć należy, iż kiedy słowo prosté jest irregulárne, to i wszytkié z niego składáné są tákiész.

Nawet wynalezione do rożnych nauk, i robot słowa, coś osobliwszego znaczące, czyli składane, czyli pojedyncze dobrą Polszczyzną wyłożyć by się mogły. Jako: Anguł, Tryanguł, Pentagon, Poligon, Paralelipopedon; Machina Pneumatica, Barometrum, Thermometrum, Pantometrum.

Zwięzłość w słowach składanych zachować potrzeba, 9, 13.

S nie używa się lecz z w przekładaniu roz jako rozmawiam, rozgłaszam, rozrzucam. Przeciwnie gdy nie jest słowo składane, albo składane z zaczynającego się na s, to się pisze przez s, chyba żeby się i z i s wymawiało, oboje pisać potrzeba, nap: rosnę, roskazuję, rozstępuję się.

P. Czyliż nigdy dwa słowa razem nie piszą się? O. Słowa pojedyncze nigdy; składane zawsze się w pisaniu łączą.

IV. W słowach zaś składanych ta część, czyli to słowko, ktore się przydaje, osobną czyni syllabę, nap: nie-spodziany, bez-stronny, ob-taczam etc.

Na ten wzor staczają się składane z tego [kilka] słowa: kilkanaście, kilkadziesiąt, kilka set ettc.

Przeciwnie, gdy nie jest słowo składane, albo złożone z takiego, ktore się zaczyna na s, to się pisze przez s, chyba, żeby się razem wymawiało i ż i s, oboje pisać potrzeba, np. rosnę, roskazuję, rozstawiam, rozsyłam, rozstępuję się etc.

Przywara jest w dobieraniu słow do składności, gdy jedno z nich będzie istne, drugie składane, lub obie składające się z trzeciego, jak: goni, dogoni, dostępuję, ustępuję.

Słowa składane (composita) od prepozycyi mają bydź oddzielone, np. Przy-lgnął (lgnę) nie przylegnął, tak, za-rznął, u-czcił, etc.

Przez zmianę i przemianę słów powstają słowa pochodne i składane.

Trochę polskich terminów stosował jeszcze z zajmujących się językiem ojczystym W. Dudziński znający z nich takie, jak litera — litera [...], verbum compositum — składane, złożone; declinatio — deklinacyja (s. 30), nakłanianie się, numerus — liczba (s. 7), casus — spadek (s. 7), coniugatio — nachylanie się, modus infinitivus — sposób infinityw (s. 7); persona — osoba (s. 7), constructio — konstrukcyja.