Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zaimek

Hasło w cytatach: zaimki
Język: polski
Geneza: łac. pronomen
Dział: Fleksja (współcześnie)
  • Część I (wstępna): Jes/1886
  • Nauka o znaczeniu wyrazów (semantyka): Szob/1923
  • O Etymologii. §. I. O wyrazach grammatycznych (słowniczek łac.-pol., s.12-13): Gott/1787
EJO 1999, s. 654 Definicja współczesna

Zaimek. Klasa wyrażeń uznawanych wprawdzie za odrębną część mowy, ale z zastrzeżeniem, ze jest to część mowy wyróżniana na podstawie innych kryteriów niż rzeczownik, przymiotnik, czasownik czy przysłówek

Cytaty

Pronomen zaimek

Zaimki w Niemieckim Języku są pięciorakie 1. Osobiste, 2. Dzierżące, 3. Pokazuiące, 4. Skazuiące, 5. Pytaiące.

Widzimy, że te wyrazy: ja, ty, wy, zastępują imiona rzeczowne, tj. rzeczowniki: nauczyciel, Stanisław, uczniowie; podobne wyrazy zastępują także (jak później zobaczymy) i imiona przymiotne oraz imiona liczbowe, stąd takie wyrazy, które zastępują imiona, zowią się zaimkami (za-imek, za-imię).

Ogólną nazwą zaimków oznaczamy wyrazy, które, nie mając same przez się wyraźnego naczenia, wskazują na przedmioty, właściwości przedmiotów i właściwości cech. Treść ich jest zawsze indywidualna, bo zależy od okoliczności każdorazowego ich użycia. Zależnie od tego, czy w treści tej mieści się wyobrażenie przedmiotu czy pojęcie właściwości przedmiotu lub pojęcie właściwości cechy, rozróżniamy zaimki rzeczowne, przymiotne i przysłowne.