terminów gramatycznych online
Cytaty 165 poz. • Strona 1 z 9 ZwO 1924
Abecadło, czyli alfabet portugalski liczy 25 liter.
Abecadło portugalskie dzieli się na samogłoski i spółgłoski.
Samogłosek jest sześć: a, e, i, o, u, y.
Abecadło portugalskie dzieli się na samogłoski i spółgłoski.
Część Pierwsza
O głosowni i wymawianiu.
I wreszcie [samogłoska e] brzmi jak polski wyraz chleb, z naciskiem, gdy ma akcent podwójny, n. p. vêr (widzieć).
Ze samogłosek tworzą się dwugłoski, które w języku portugalskim są liczne. Wymawia się je w ogóle krótko, a akcent kładzie się przeważnie na pierwszej samogłosce.
H — wcale się nie wymawia, n. p. homem (omeń, człowiek), thesouro (tezołru, skarb).
J — wymawia się jak polskie zi, w wyrazie ziarno, n. p. hoje (ózie, dziś), laranja (laránzia, pomarańcza).
Que i qui wymawia się w dosyć licznych wyjątkach także kłe i kłi, n. p. equidade (ekłidade, równość), liquido (likłidu, płyn), quinquennio (kłinkłęniu, pięciolecie).
R, brzmi jak dwa rr: na początku wyrazów, n. p. rio (rriu, rzeka); gdy stoi po literze n, n. p. genro (ziéńrru, zięć); i w wyrazach złożonych, n. p. prorogação (prorrogasaął, przedłużenie: pro-rogação).
X — wymawia się wielorako: [...]
d) jak s, ale sycząco, n. p. proximo (prossymu, blizki), auxilio (ausylju, pomoc), sexto (séstu, szósty). W innych wypadkach nie da się ustalić prawideł.
Z, brzmi jak polskie z; na końcu wyrazów brzmi atoli jak s, n. p. Luiz (Luis, Ludwik).
I. — Na ostatniej zgłosce (sylabie) mają zwykle akcent:
1) wyrazy kończące się na zgłoskę nosową, n. p. irmã (irman, siostra). Wyjątek stanowią formy czasownika, n p. comem (kómeń, jedzą), andam (andaął, chodzą) i niektóre wyrazy, n. p. orphão (sierota), ultimatum (ultimatum), album (album), które należy akcentować na przedostatniej zgłosce.
I. — Na ostatniej zgłosce (sylabie) mają zwykle akcent:
1) wyrazy kończące się na zgłoskę nosową, n. p. irmã (irman, siostra). Wyjątek stanowią formy czasownika, n p. comem (kómeń, jedzą), andam (andaął, chodzą) i niektóre wyrazy, n. p. orphão (sierota), ultimatum (ultimatum), album (album), które należy akcentować na przedostatniej zgłosce.
I. — Na ostatniej zgłosce (sylabie) mają zwykle akcent:
1) wyrazy kończące się na zgłoskę nosową, n. p. irmã (irman, siostra). Wyjątek stanowią formy czasownika, n p. comem (kómeń, jedzą), andam (andaął, chodzą) i niektóre wyrazy, n. p. orphão (sierota), ultimatum (ultimatum), album (album), które należy akcentować na przedostatniej zgłosce.
I. — Na ostatniej zgłosce (sylabie) mają zwykle akcent:
1) wyrazy kończące się na zgłoskę nosową, n. p. irmã (irman, siostra). Wyjątek stanowią formy czasownika, n p. comem (kómeń, jedzą), andam (andaął, chodzą) i niektóre wyrazy, n. p. orphão (sierota), ultimatum (ultimatum), album (album), które należy akcentować na przedostatniej zgłosce.
I. — Na ostatniej zgłosce (sylabie) mają zwykle akcent:
1) wyrazy kończące się na zgłoskę nosową, n. p. irmã (irman, siostra). Wyjątek stanowią formy czasownika, n p. comem (kómeń, jedzą), andam (andaął, chodzą) i niektóre wyrazy, n. p. orphão (sierota), ultimatum (ultimatum), album (album), które należy akcentować na przedostatniej zgłosce.
Rzeczownik. — Rzeczowniki oznaczają nazwy osób i zwierząt, lub rzeczy nieżyjących.
Istnieje w portugalskim języku, jak we francuskim, niemieckim i t. d. tak zwany przedimek czyli rodzajnik (artigo) lub przymiotnik rodzajnikowy (adjectivo articular), dla rodzaju męskiego o, os; dla rodzaju żeńskiego a, as, n. p. o jardim (ogród), os jardins (ogrody); a cabeça (głowa), as cabeças (głowy). Są to przedimki określone. Nieokreślone są: um, uma, uns, umas.
Język portugalski ma dziesięć [sic!] części mowy, i to: rzeczownik (substantivo), przymiotnik (adjectivo), zaimek (pronone), czasownik (verbo), przysłówek (adverbio), przyimek (preposição), spójnik (conjuncção), wykrzyknik (interjeição).
Język portugalski ma dziesięć [sic!] części mowy, i to: rzeczownik (substantivo), przymiotnik (adjectivo), zaimek (pronone), czasownik (verbo), przysłówek (adverbio), przyimek (preposição), spójnik (conjuncção), wykrzyknik (interjeição).