Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

cudzysłów

Hasło w cytatach: „ “, cudzosłow
Język: polski
Geneza: pol. cudze słowa
Dział: Interpunkcja (współcześnie)
EJO 1999, 94 Definicja współczesna

Cudzysłów (supozycja, łac. suppositio). Znak graficzny ("...",<<...>>) - zaliczany z praktycznych względów do znaków przestankowych - używany do wskazywania, że zapisane pomiędzy obiema jego częściami elementy tekstowe są nazwami elementów jęz. złożonych z takich samych jednostek podstawowych, jak poza nim, czyli najczęściej do przytaczania słów.

Cytaty

8my Znak, nazywa się Cudzysłów. Pisze się tak „ Oznacza on słowa cudze.

9) Cudzysłów ( ,, ) i 10 ) odsyłacz (1) lub (a) lub (*) nie wydáją się wmówie­niu. Cudzysłów pisze się na początku i na czele każdego wiérsza i na końcu cudzych słów do mowy jakiéj włożo­nych: odsyłacz zaś, gdy kto chce przestrzéc czytelnika o tém, co w ciąg pisma nie weszło, a co się pod takimże znakiém na boku lub na dole kładzie.

Takich Czert rachuje się w Polszczyźnie 10: 1) Przecinek (,), 2) Kropka (.), 3) Dwukropek (:), 4) Średnik (;), 5) Zapytnik (?), 6) Wykrzyknik (!), 7) Połącznik (-), 8) Nawias ( ), 9) Cudzosłow („), 10) Odsyłka (⁕) lub (a) lub (1) z pomnażaniem gwiazdek, albo przybieraniem dalszych głosek lub czyseł według dalszej potrzeby.

Cudzysłów zwane, („) kładziemy na początku i na końcu zdań cudzych, które piszący do swojego pisma całkowicie przenosi. - Można początek każdego wiersza cudzej mowy znaczyć tém znamieniem.

Znamiona łączące. Łącznik (-); albo ( = ) znak łączący zgłoski, np. Cno-ty i na-u-ki. Nawias ( ); są-to dwa łuczki zamykające w sobie jaki znak lub wyrazy. Cudzysłów („); są dwie kreski obok siebie u początku i u końcu cudzych słów, gdy się je przytacza. Mędrzec Chilon mówi ,,Znaj siebie samego.” Odsyłacz (*), (a), (I), znak w pismie odsyłający czytelnika do takiegoż znaku.

Wszystkie znaki pisarskie na trzy klassy podzielić możemy:

1.na znaki uczucia (affektu): wykrzyknik (!) i znak zapytania (?).

2.na znaki rozłącznych wyobrażeń: przecinek (,), średnik (;), dwukropek (:) kropka (.) znaki opuszczonych wyrazów (:::::) nawias ( ) znak rozłączny (-) znaki innéj osoby mówiącej (=||).

3.na znaki wskazujące przypadkową okoliczność: łącznik (-) apostrof (‘) czyli wyrzutnik, cudzysłów („ “).

("") Cudzysłów. Znaku tego używamy wtenczas, kiedy przytaczamy wyrazy innej osoby. Jedna część jego zaczyna, druga kończy przytoczone wyrazy […].

Używają się jeszcze w piśmie znaki, któreby można nazwać ostrzegającemi. Do tych należą: cudzysłów (кавычки или вносный знакъ), nawias (скобки или знакъ вмѣстительный), odsyłacz (выноски), i łącznik (знакъ единитный).

Cudzysłów, ( „ ” ) kładzie się na początku u dołu, a przy końcu u góry cudzych słów wiernie powtarzanych, a jeżeli ony przeciągają się na więcéj wierszy, kładzie się zwykle jeszcze przy początku każdego wiersza.

Są to tak zwane znaki przecinkowe (Interpunctionszeichen).

Są one następujące:

1) , Przecinek czyli komat (comma) [...]

10) "" Cudzysłów (Anfühmngszeichen).

Początek i koniec mowy, wyrzeczonej przez jaką inną osobę, (albo i początek każdego wiersza) oznaczamy cudzysłowem, jeżeli czytelnik ma o tem wiedzieć koniecznie, że to są słowa przytoczone, a nie nasze.

Cudzysłów od dołu kładzie się na początku zdań lub pojedynczych wyrazów, – będących wyrazami drugiéj osoby a nie téj, która je przytacza; – cudzysłów od góry - zamyka takie zdania.

Cudzysłów oznacza, że wyrazy nim zamknięte nie są nasze lecz innej osoby, a my je tylko dosłownie i w tem samem brzmieniu powtarzamy. Cudzysłów kładzie się, gdy oznaczyć chcemy, że się cudze słowa przytacza. Cudzysłów kładzie się na początku i na końcu przytoczonej mowy, np. Chrystus powiedział: "Kochaj Boga nadewszystko, a bliźniego jak siebie samego; albowiem na tem zawisł Zakon i Prorocy."

Znaki pisarskie. 1. Przecinek , 2. Średnik ; 3. Dwukropek : 4. Kropka . 5. Pytajnik ? 6. Wykrzyknik ! 7. Myślnik — 8. Domyślnik .... 9. Nawias () [] 10. Cudzysłów „“ 11. Łącznik - 12. Odsyłacz ) a) ) i t. p.

Cudzysłów-,, “ gdy cudze zdanie lub okres załączamy do swego, dla dowodu.

Niezależnie od zdań głównych i pobocznych odróżniamy jeszcze w zdaniach przytoczenia, w których dosłownie przytaczamy cudze słowa. Takie przytoczenia zamykamy zwykle w cudzysłowie: "....".

("-") Cudzysłów. Wyrazy, które cudzysłów zamyka, należy czytać tak odmiennym głosem, jak gdyby kto inny mówił.

Знаки препинанія суть: 1) Запятая, przecinek (,). 2) Точка съ запятой, średnik (;). 3) Двоеточіе, dwukropek (:). 4) Точка, kropka (.), 5) Многоточіе, kilka kropek (....). 6) Знакъ восклицательный, wykrzyknik (!). 7) Знакъ вопросительный, znak pytania (?). 8) Черта или тире, pauza (–). 9) Скобки или знакъ вмѣстительный, nawias ( ). 10) Двузапятая или кавычки, cudzysłów („ ”).

Zaczynamy pismo od wielkiej litery, od której też rozpoczynamy zdanie po kropce a także po dwukropku, ale tylko w tym razie, kiedy przytaczamy mowę cudzą, zwłaszcza w cudzysłowach; wreszcie po znaku zapytania lub po wykrzykniku, jeżeli po nich zaczyna się okres.

Cudzysłów („“» «).

§ 203. Trzy wilczki wadziły się, który z nich piękniejszy. Mówił pierwszy: »Ja rzadki!« Mówił drugi: »Ja gładki!« Mówił trzeci: »Ja taki, jak i pani matka!«.

Cudzysłów oznacza, że wyrazy, nim zamknięte, nie pochodzą od nas, lecz od innej osoby, a my je tylko dosłownie (t. j. w tem samem brzmieniu) przytaczamy.

Znaki pisarskie

(Signaes graphicos — Pontuação) [...]

Cudzysłów „ ‟ Aspas (virgulas dobradas) [...].