of Grammatical Terms online
imię nazwa, część mowy
Language: polski
Etymology: łac. nomen
Nomen (imię). Tradycyjnie (od starożytności) leksem odmieniający się przez przypadki, tj. w językach takich jak łacina czy polski rzeczownik, przymiotnik, zaimek i liczebnik. Na zasadzie analogii pojęcie nomen w językach nie mających kategorii fleksyjnej przypadku lub wykorzystujących ją w inny sposób (dla innych klas wyrazów) odnosi się do leksemów pełniących podobne funkcje semantyczne i syntaktyczne.
Quotations
Rodzaje Imion polskich, poznajémy albo przez znaczénie płci, albo przez zakończénié, albo przez przypadkowanié, albo przez domyślny wyráz, albo przez cudzoziemczyznę, albo na koniec przez zgodę mowy.
Spisywać tedy trzeba było osobno naprzód Imiona, po wtóre Zaimki, po trzecié Słowa, po czwarté Imiésłowy , po piąté Przysłówki, po szósté Przyimki, po siódmé Wykrzykniki, po ósmé Spójniki.
W ten sam sposób utworzono nazwy miejscowe: Boryja, Bogoryja, Czartoryja, gdzie drugą część stanowi imię utworzone od czasownika ryć, jak w Kołomyja, wodomyja — imię utworzone od czasownika myć.
Related terms
- imie liczbowe złożone
- imię (antroponim)
- imię cudzoziemskie
- imię foremne
- imię liczbowe
- imię ludzkie
- imię nieforemne
- imię nieodmienne
- imię niezłożone
- imię nieżywotne
- imię osobowe
- imię pochodne
- imię pospolite
- imię przymiotne
- imię rodowe
- imię rzeczowne
- imię swojskie
- imię szczególne
- imię ułomne
- imię własne
- imię zamienne
- imię zbiorowe
- imię zbytkujące
- imię żywotne
- liczebnik
- przymiotnik
- rzeczownik
- rzeczownik żywotny