terminów gramatycznych online
znak litera
Język: polski
- Część pierwsza prawideł gramatycznych albo początkowania: Szum/1809
- Głosownia: Kon/1920
- Głosownia (Fonetyka): Kr/1917
- Główne przepisy: Łoś/1918
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- O samogłoskach. O znamionach nad samogłoskami (J. Mroziński): Rozp/1830
- Ostateczny rozbiór abecadła, i uporządkowanie: Oż/1883
- Pierwsza część (O pronuncjacjej albo wymawianiu liter i sylab francuskich, O dyftongach francuskich, O apostrofach i akcentach): Duch/1699
- Pisownia: Mał/1879
- Przypiski: Uchw.AU/1891
- Przypisy do Gramatyki polskiej: Szum/1809
- Słownik: Kn/1644 (I wyd. 1626)
- Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759
- Transkrypcja: KarłT/1885
- Wiadomości wstępne: Kr/1917
- Wstępek do ortografii: Jan/1594
Cytaty
Ták téż zátym máją pewnè litery swoje, álbo znáki, którèmi wyrażáją onę własność przyrodzoną języká swojégo.
Nŏta. Znák 1. Pismo 1. Karb. 1. Rodzay. Niésławá. Zélżywość.
Litery są znáki álbo charáktery, ktore potrzebne są do formowánia syllab i słow.
Litery są znaki álbo charaktery, które potrzebne są do formowania syllab i słow.
A. Wyrazy nasze są albo jedno- albo wielosylabne, np. Bóg, Oy ciec, ła ska wy, mi ło sier ny, nay do bro tli wszy. B. Na oznaczenie wyrazów naszych używamy pewnych znaków, które głoskami (literami) nazywamy.
Głosy twarde złożone, cz, sz , rz, ch, szcz, szcz, (cza, sza, rza, cha, szcza), można by też za głoski pojedyncze rachować, i tak byłoby 43 polskich głosek. Głoski te twarde powinne by nawet tak jak inne pojedynczemi znakami bydź oznaczane, jako to jest w rosyjskim języku. Takowe znaki pojedyńcze bardzo by ułatwiały dzieciom uczenie się czytania, łatwiej jest dziecku syllabizować ba, b a, niż, szcz, szcza.
Potrzeba kréskowania samogłosek wypływa z ogólnéj zasady pisma alfabetycznego: Każde pojedyncze, brzmienie w języku, powinno mieć odpowiadający znak w alfabecie.
Słowem, abecadło nasze dalekie jest z wielu względów od tego, co w grafice stawić można i należy jako ideał, mianowicie żeby każda głoska miała dla siebie znak własny, zawsze ten sam, z jednéj tylko utworzony litery, punktami nieoszpecanéj; i żeby żadnéj literze nie podkładać różnych znaczeń, tak lub owak wedle okoliczności. Tych zalet alfabet nasz nie posiada.
Nad przyciskowemi grubiej spółgłoskami, dobieram znane dla oka z wielkiego, część tylko z małego; pożądany znak wspólny więcej dla wszystkich Sławian łać. do wprowadzenia zostawuję rozstrzygnięciu.
Greckie pismo najwłaściwiéj jest oddawać greckimi znakami.
Serbskie bez trudności przepisuje się głoskami łacińskimi, według tego, jak podano jest na jednéj z pierwszych stronic słownika Karadżicza i jak drukują Chorwaci [..] Co do pisma ukraińskiego, najstosowniéjby było trzymać się pisowni Żelechowskiego, to jest: oddawać głoska po głosce łacińskimi znakami pismo ukraińskie, z następnymi modyfikacjami [...].
1) zwargowane w i ł wyrażać znakami w i ł; 2) niezwargowane, głoskami v i l.
[Lucjan Malinowski] Pisownia -ya -ia powstała wtedy, kiedy znaków y i i używano do oznaczenia j.
Mowa pisana. § 4. Chcąc utrwalić nasze myśli, wykonywamy szereg pewnych ruchów ręką, trzymającą pióro lub ołówek, wskutek czego na papierze powstaje szereg znaków czyli liter.
Dźwiękom języka polskiego odpowiadają w piśmie następujące 53 znaki, czyli litery.
Rzecz prosta, że i pisownia przez -ia,-ya nie odpowiadała wymowie,i jej i, y były takiemiż dwoma konwencjonalnemi znakami, jakim tutaj jest jedna jota.
Głosownia czyli nauka o głoskach.
§ 1. Wyrazy składają się z głosek, np. m-a-t-k-a, k-o-ń. Znak, który w piśmie oznacza jedną głoskę, nazywa się literą.
Znak ∅ pojawia się w drugiej połowie XIII wieku.
Powiązane terminy
- charakter (litera)
- głoska (znak alfabetu)
- głoska prosta (pismo)
- litera (znak alfabetu)
- znaczek (litera)
- znak graficzny
- caractère
- lettre (litera a. głoska)
- nota