Cytaty 165 poz. • Strona 1 z 9 Związek Towarzystw Polskich „Oświata”

abecadło, ZwO/1924, s. 1

Abecadło, czyli alfabet portugalski liczy 25 liter.

samogłoska, ZwO/1924, s. 1

Abecadło portugalskie dzieli się na samogłoski i spółgłoski.

Samogłosek jest sześć: a, e, i, o, u, y.

spółgłoska, ZwO/1924, s. 1

Abecadło portugalskie dzieli się na samogłoski i spółgłoski.

wymawianie, ZwO/1924, s. 2

Część Pierwsza

O głosowni i wymawianiu.

nacisk, ZwO/1924, s. 2

I wreszcie [samogłoska e] brzmi jak polski wyraz chleb, z naciskiem, gdy ma akcent podwójny, n. p. vêr (widzieć).

wymawiać (się), wymówić (się) krótko, ZwO/1924, s. 2

Ze samogłosek tworzą się dwugłoski, które w języku portugalskim są liczne. Wymawia się je w ogóle krótko, a akcent kładzie się przeważnie na pierwszej samogłosce.

wymawiać (się), wymówić (się), ZwO/1924, s. 5

H — wcale się nie wymawia, n. p. homem (omeń, człowiek), thesouro (tezołru, skarb).

J — wymawia się jak polskie zi, w wyrazie ziarno, n. p. hoje (ózie, dziś), laranja (laránzia, pomarańcza).

wyjątek, ZwO/1924, s. 6

Que i qui wymawia się w dosyć licznych wyjątkach także kłe i kłi, n. p. equidade (ekłidade, równość), liquido (likłidu, płyn), quinquennio (kłinkłęniu, pięciolecie).

początek wyrazu, ZwO/1924, s. 7

R, brzmi jak dwa rr: na początku wyrazów, n. p. rio (rriu, rzeka); gdy stoi po literze n, n. p. genro (ziéńrru, zięć); i w wyrazach złożonych, n. p. prorogação (prorrogasaął, przedłużenie: pro-rogação).

prawidło, ZwO/1924, s. 7

X — wymawia się wielorako: [...]

d) jak s, ale sycząco, n. p. proximo (prossymu, blizki), auxilio (ausylju, pomoc), sexto (séstu, szósty). W innych wypadkach nie da się ustalić prawideł.

koniec, ZwO/1924, s. 7

Z, brzmi jak polskie z; na końcu wyrazów brzmi atoli jak s, n. p. Luiz (Luis, Ludwik).

zgłoska ostatnia, ZwO/1924, s. 8