Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

sermo

Język: łaciński
Dział: Teoria języka (współcześnie)

Cytaty

Voces sunt signa conceptuum et scripta — vocum, ex quarum vocum composicione sermo fit hominum. Unde sermo nil aliud est, quam instrumentum vocale, quo mentis nostre conceptum exprimimus alteri cognoscendum.

[Dźwięki mowy są znakami pojęć, a pismo jest znakami dźwięków; z tych dźwięków składa się mowa ludzka. Stąd mowa nie jest niczym innym, jak tylko narzędziem głosowym, przy pomocy którego pojęcia naszego umysłu dajemy poznać innym (Kucała 1985, s. 85)]

S in polonico sermone duos notabiles habet sonos, unum proprium [...] et alium durum e improprium, quem quidam vulgares ad s additis ch.

[S ma w języku polskim dwa uwagi godne brzmienia: właściwe [...] drugie twarde i niewłaściwe, które pewni Polacy piszą dodając ch, s. 109.]

Hic obiter admonendus est lector latini sermonis studiosus, plerasquae res latino nomine carere, quod veteribus latinae linguae autoribus ignotae fuerint, et fortassis etiamnum in italia non sint, quare cogimur interdum uti vocabulis vel barbaris et ex vernacula lingua deductis, vel tacito multorum consensu receptis,qualia sunt Arenga. Spiringus, Strumulus.

Sermo Rede Mowá.

Oratio, Sermo Rede Mowá.

Język tr. mowá, Lingua Cic. Lingua Graeca copiosior Latina Ovid. Duas linguas ediscere ἡ λῶσσα [hē glôssa]. Sermo Graecus Cic. Sermo Latinus Quint. Ore duarum & viginti gentium loguebatur Mithridates.

Mowá, Sermo m. Cic. producere sermonem: in sermone iniicere. ὁ λόγος [ho lógos], ἡ Φάσις, [φάσ]εως [hē phásis, pháseōs], ἡ λέξις, [λέξ]εως [hē léxis, léxeōs]. τὸ λάλημα [tò lálēma], ἡ λαλία [sic!, powinno być: λαλιά] [hē laliá]. Lŏcūtio Cic. risus, locutio, reticentia. [...] Oratio Ciceroni est omnis locutio [...].

Mowá łácińska, Polska, etc. v. Język 2.

Polszczyzná. Sermo Polonicus. ὁ πολωνικὸς λόγος [ho polōnikòs lógos]. Polszczyzná aliter. ut, Polszczyzną pachnié twa Łáciná, Włoszczyzná, etc. τὸ ἰδίωμα πολωνικὸν [tò idíōma polōnikòn]. Idioma Polonicum. ἡ φράσις πολωνικὴ [hē phrásis polōnikḕ], phrasis Polonica. Idiotismus Polonicus. ὁ ἰδιωτισμὸς [ho idiōtismòs], Sermo vulgaris.

Sermo, Mowá. Język 2. Przypowieść.

Animum in vetitum semper magis nitentem ad attentam Polonici sermonis observationem applicare cogitavi, ex qua deinde perspicere possem, num certis tale idioma comprehendi regulis ... possit.

[Cornelio Schrevelio, Lexicon Gr. Lat. Acad.] "Glossa, lingua, sermo, verbum peregrinum vel absoletum. Glossografos, qui de linguarum interpretatione scribit. (Slavonicarum lingu intelligitur").