terminów gramatycznych online
diphthongus
Język: łaciński
- Część II. O wykładaniu. & 1. O znamionach grammatycznych (słowniczek łacińsko-polski): Gott/1794
- Część II. O etymologii. O terminach grammatycznych (słowniczek łacińsko-polski): Gott/1766
- Część II. O wykładaniu. § I. O znakach grammatycznych (wykaz terminów, łac. - pol.): Gott/1774
- De Analogia: UrsMeth/1592 (1998)
- De Litteris earumque pronuntiatione: Men/1649
- De Ortographia: Mora/1592
- De Prosodia: Kon/1759
- Eine kurz⸗gefaßte Grammatica (Krótka gramatyka): Mon/1722
- Etymologia: Raph/1698
- Etymologie, oder Wortforschung: Cas/1797
- Introduction à la grammaire / Wprowadzenie do gramatyki: Fook/1768
- Nomen: Don/1649, Cell/1725, Don/1595
- O Etymologii. §. I. O wyrazach grammatycznych (słowniczek łac.-pol., s.12-13): Gott/1787
- O literách włoskich i wymowieniu ich: Sty/1675
- O nauce dobrego pisania i czytania: Lub/1778
- O pismowni w języku polskim: Prz/1816
- Orthographia: Rot/1616, Woy/1690, Raph/1698
- Przypisy do rozdziału I: Kop/1778
- Register der Kunst⸗Wörter (słownik): Gut/1669
- Słownik: Mącz/1564 (war. B), Bart/1544 , Kn/1644 (I wyd. 1626)
- Słownik, tom I. część I. (A-F): L/1807–1814
- Zbiór nowych słów w tej gramatyce: Gddk/1816
Cytaty
DYPTONG gram. 'dyftong' dyptong dipthongus, est conglutinatio duarum vocalium R k1.
Diphthongus, ge. fem. Latine Geminus sonus. Dwojáki ton, gdy sie wespołek dwie vocales zejdą w jednej syllabie.
Diphtongus, Dwojáki dzwięk, sowity głos.
Quid est Diphtongus? Est unius Syllabae geminus sonus. Jednej Sylláby dwojaki dźwięk z siebie dájący.
Diphtongus Dwogłośnik.
Wiśniewska 1998, 65: Gramatyka. W podręczniku znajdujemy terminy: czas 122, ćcionka (litera) 121, droga (methodus) 151, dwugłośnik (dyphtongus) 127, imię 141, głośnik (vocalis) 310, kropka, punkt 127, odmiana (paradigma) 194, osoba 141, oznaczenie 193, postać, wid (species) 84, prawidła (canon) 143, przedłogi (praepositio) 185, przymiot, przypadek (accidens) 175, rod, rodzaj (genus) 172, słowo (dictio) 144, sposob, prawidło (canon) 184, wspułgłośnik (consonans) 310, zbieranka, złoż (sylaba) B 147.
To jest ktorego rodzący i dawájący máłej liczby, i miánujący i wzywájący wielkiej licz[by] w diftong się kończą. Oskarżájący w ukrocone. Wzywájący rowny jest miánującemu. Odbierájący w przedłużone.
Haec est cuius genitivus et dativus singulares, et nominativus et vocativus plurales in ae diphtongon desinunt. Accusativus in am correptam. Vocativus similis est nominativo. Ablativus in a productam.
ä jáko ae diphthongus Länder.
Diphthongus, Gr. ὁ ἡ δίφθογγος [ho hē díphthoggos]. duos sonos habens. Diphthongus Grammaticorum, duas vocales in unam syllabam coniungit, duosque habent phthongos: i. sonos, etiam ae oe ei, cum apud Poétas dissolvuntur. Diomed. Dwugłośna literá.
Praecedente vocale y cum ea coalescit in diphtongum
Diphtongi perpaucae sunt: ay, ey, iy, oy, uy.
Quae est agnitio primae declinationis? Haec est cuius genitivus et dativus singulares, et nominativus et vocativus plurales in ae diphtongum definunt: Accusativus in am correptam.
Ktore jest poznánie pierwsze staczánia? To jest ktorego rodzący i dawájący máłej liczby/ i miánujący i wzywájący wielkiej liczby w dyphtong się kończą: Oskarżájący w ukrocone.
Doppellaut / Diphtongus, Dwoybrzmiąca.
DE DIPHTONGIS.
Diphtongus Zowie się kiedy dwá wokały w jednym brzmieniu sylláby, bywáją wymawiáne, jáko A i Mai Nigdy [...].
Diphtongi sunt sex: ay, ey, iy, oy, uy, yy.
Was die Diphtongos betrifft, so hat die Polnische Sprache dererselben sechse, als: ay ey iy oy uy yy.
Die Adjectiva so sich endigen in by, my, ny, py, sy, wy, ingleichen so ausgehen in einen Polnischen Diphthongum [...].
Wenn vor dem ka, la, und ła ein Consonans oder Diphthongus, so aus zwei Vocalibus bestehet, sich findet.
Parisyllaba, i te co się ná dwie Consonantes kończą, máją podczás in Accusativo Plurali, Antiquam Diphtongum, EI: jáko omneis, parteis, plureis, Decembreis.
Diphtongus tam in Graecis, quam Latinis Dictionibus quanta est? Est longa.
Diphthongus, Dwugłośna litera.
On appelle ces voïelles simples à difference des diphtongues, qui sont composées, de deux voïelles, qui se prononcent ensemble. Lipse appelle avec raison les diphtongues bivocales, car le mot latin diphtongus est composé du grec δις [dis] bis et φθόγγος [phthóggos] sonus, comme si on disoit syllaba bisona, syllabe de deux sons.
[...]
Te vocales nazywają prostemi, dla rożnicy od Dyftongow, ktore się składają z dwoch Wokałow razem wymawiających się. Lipsiusz słusznie Dyftongi nazywa bivocales, albowiem słowo łacińskie Diptongus składa się z Greckich δις [dis] bis i φθόγγος [phthóggos] sonus, jak gdyby kto mowił syllaba bisona, syllaba dwugłośna, czyli dwojakiego brzmienia.
Diphthongus, Dwugłośna litera
Z Samobrzmiących stają się Dwugłośne (Diphtongi) i Trzygłośne (Triphtongi). Dwugłośne dzielę na jawne i potajemne.
Dyftong, Wyraz Grécki (Dyphtongos) znáczy dwié Wokálé w jédnej Sylábié. Násze Dyftongi miewáją i po trzy Wokálé.
Dyphtongus dwugłosek.
Diphtongus, Dwugłoska.
Die Polen haben Vocale an der Zahl. [...] Die Vocale sind entweder rein oder unrein. Zu den ersten gehören a, e, i, o, u, y. Unreine hingegen sind, die entweder mit dem Consonanten n durch die Nase in einen Laut zusammenfließen, welche die Laute a und e zu thun pflegen, woraus das ą und ę entsteht, und die ich Nasales oder Nasenlauter nennen werde, oder es fließt ein Vocal mit einem andern zusammen, so daß sie nie zu trennen sind und Diphthongi heißen.
Alle Welt nennt ja aber zwey Vocale, die unzertrennlich sind und in eine Sylbe zusammenfließen - Diphthongos.
Der Diphthongus au ist nicht den Polen eigen, sondern in fremden Worten aufgenommen.
DWUGŁOSKA, i, ż., Diphthongus. Kpcz. Gr. 1, p. 4. = DWUGŁOŚNIK, a, m. Urs. Gr. 127. [...].
Tu znów ostrzegam, że u mnie co innego znaczy między Społgłoskami Dwoica (Dupla) a co innego między Samogłoskami Dwugłosica (Diphtongus).
Litera. Głoska. Vocalis. Samogłoska. Notata. Kreskowanie. Diphtongus. Dwugłoska. Consonans. Społgłoska