Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

język

Język: polski
Geneza: psł. *ęzykъ
Dział: Teoria języka (współcześnie)
EJO 1999, s. 269 Definicja współczesna

Język. 1. System znaków (prymarnie dźwiękowych, wtórnie pisanych) służący do porozumiewania się w obrębie danej społeczności, jęz. jest tworem społecznym, tj. wspólnym wszystkim członkom danej społeczności (nazywanej społecznością językową) w przeciwnym bowiem wypadku niemożliwe byłoby porozumienie.

Cytaty

Declamatio, Rzecz á mowienie smyslone dla ćwiczenia rozumu i języká uczyniona.

Elementa loguendi, Pirwsze początki języka.

Glossa, ae, fem. prim. Latine lingua, Język. Ut glossae pro interpretationibus recipiuntur, Miásto komentu álbo glozowánia. Glossema pen. prod. glossematis, idem.

Gramma, grammatis, gener. neutr. Latine litera, Litera jedna z obiecádłá. Inde venit Grammatica. Grammaticae, Grámmátiká, náuká która sie obiera około uczenia obiecádła, sylláb, tćionk, álbo rzekow słow, i wszego języka.

Lingua, guae, fem. prim. Język też mowá á rzecz osobliwá którego narodu. Ut lingua Graeca, Język Grecki, To jest mowá.

Lingua, uae, fem. prim. Język też mowá á rzecz osobliwa ktorego narodu. [...] Rozmáitość języków.

Lingua, guae, fem. prim. Język też mowá á rzecz osobliwá którego narodu. Ut lingua Graeca, Język Grecki, To jest mowá.

Sermo, sermonis, m. t. Mowá, język.

Mowa nie jest jedna i dla wszystkich powszechna, ale są przeróżne języki i narzecza czyli dyalekty; każdy bowiem naród ma swój odrębny język.