Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

konstrukcja składnia

Hasło w cytatach: constructia, konstrukcya, konstrukcyja
Język: polski
Geneza: łac. constrūctio 'spojenie, budowa'
Dział: Składnia (współcześnie)
EJO 1999, 312 Definicja współczesna

Konstrukcja. 1. Ogólnie - struktura wszelkich jednostek jęz.: wyrazów, grup wyrazowych, zdań, tekstów. 2. W gramatyce tradycyjnej - budowa jakiegoś wyrażenia jęz., najczęściej wyrazu lub części zdania.

Cytaty

O SYNTAXIE álbo Konstrukcyéj po Polsku o zgadzániu terminów.

Ornata Syntaxis jest ktora nád czystą Constructią, jeszcze też Ozdobę pokázuje i onę przynosi.

Tę samą konstrukcyą zachowuje przekładanie: nad, to jest: na pytanie: nad co, rządzi spadkiem Oskarzającym, jako: nad spodzianie; rozumie , że nie ma nad niego, co się osobliwie trafia z drugim stopniem komparacyi, nap; Historya jest pożyteczniejsza nad muzykę.

III. Grammatyki SYNTAXIS. ROZDZIAŁ I. O Konstrukcyi w powszechności. P. Co jest Konstrukcya z Greckiego Syntaxis? O. Jest dobre złożenie słow w mowie.

Wiele znajduje się słow, ktore czy w jednym, czy w rożnych sensach rożną mają konstrukcyą, jakie są: Daruję co komu, albo kogo czy[m] obdarzyć, udarować [...] grać na czym, w co, o co, ettc:

Ta także książka jako prowadząca do gruntownego przeniknienia języka, tudzież dająca poznawać podobne rożnych słow w terminacyach zginanie osobliwie przez deklinacye i koniugacye, na ostatek sposob rożnie odmienienia słow, owszem i i sensow całych przez rożne reguły konstrukcyi, znacznym do przybierania kadencyi posiłkiem będzie.

La Construction, que les Grecs appelloient συνταξις Syntaxis est une juste composition, et arrangement des môts dans le discours.

[...]

Konstrukcja, ktorą nazywają Syntaxis, jest należyte ułożenie słow w dyskursie.

Syntaxis po Grecku, z Łacińskiego konstrukcya jest dobre złożenie słow w mowie, co sie staje dwojakim sposobem; albo przez zgadzanie się z sobą, albo przez rządzenie jednych drugiemi.

O konstrukcyi słów Polskich. I. Są jedne słowa, które w tymże znaczeniu z różnemi kładą się spadkami.

Nauczyć się sposobu układania części, które z osobna tylko widzieliśmy, w całkowitą mowę: i to jest, co Składnią czyli konstrukcją nazywamy.

Rzeczowniki słowne jak młȯceńe, zb'erańe są wprawdzie zupełnie pospolite, ale przecież tu i ówdzie spotyka się zamiast nich bezokolicznik, zwłaszcza w konstrukcji typu do p'åsku voźić [...].

Przeprowadzona jej krytyka w stosunku do Duchênebillota budzi ciekawość, jak wyglądała ona u samego Malickiego, bo każe się spodziewać u niego i pod tym względem szeregu zmian.

Terminologia. Litera vocalis — wokala [...].

Syntaxis — syntaksys, konstrukcyja, convenientia — zgadzanie rządzenia: subiectum — subiektum (s. 189), praedicatum — predykatum (s. 189).

Więcej ich [terminów] można znaleźć u K. Cellariusa [...].

Constructio — konstrukcyja (s. 144); convenientia — zgodne spojenie słówek, ordo — porządek.

Trochę rodzimych terminów gramatycznych zawiera jeszcze podręcznik S. Konarskiego [...].

Syntaxis — konstrukcyja.

Przytoczone argumenty przeciw rodzimej terminologii nie na wiele się jednak zdały. Znaleźć ją można i w gramatyce łaciny F. Fookowitza [...].

Constructio convenientiae — konstrukcyja zgody, regiminis — rządu, propositio — propozycja (s. 148).

Trochę polskich terminów stosował jeszcze z zajmujących się językiem ojczystym W. Dudziński znający z nich takie, jak litera — litera [...], verbum compositum — składane, złożone; declinatio — deklinacyja (s. 30), nakłanianie się, numerus — liczba (s. 7), casus — spadek (s. 7), coniugatio — nachylanie się, modus infinitivus — sposób infinityw (s. 7); persona — osoba (s. 7), constructio — konstrukcyja.

Daleko więcej rodzimego słownictwa gramatycznego zawierał z natury rzeczy przeznaczony dla Szkoły Rycerskiej podręcznik W. Szylarskiego [...].

Constructio — zgadzanie słów, konstrukcyja.

Fakultatywności rodzimej terminologii gramatycznej położył tamę podręcznik polszczyzny O. Kopczyńskiego [...].

Syntaxis convenientiae — jednoczenie, konstrukcyja, składnia (t. 2) zgody, regiminis — rządu, ordinis — szykowania, szyku (t. 2); propositio singularis — zdanie pojedyncze, composita — złożone (t. 3).