Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

spółgłoska głoska

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
EJO 1999, 458 Definicja współczesna

Spółgłoski. Głoski, przy których wymawianiu występuje w obrębie jamy ustno-gardłowej przeszkoda (silne zwarcie lub silne zbliżenie narządów mowy), wskutek czego nie jest możliwy przepływ powietrza przez kanał głosowy bez zakłóceń.

Cytaty

Dzielę, mówię, głoski czyli litery na większé i mniejszé na Samogłoski i Spółgłoski, czyli na Wokale i Konsony.

To pilnie czyniąc, łatwo postrzéc można, jak się przyrodzonym ruchem stroi, że tak rzekę, i urábiá piszczałka gotowá na wydanié Samogłosek i Spółgłosek (Vocalium i Consonantium).

Przytem wyrazy na -nier mają różne pochodzenie, a mianowicie jedne pochodzą od obcych, w których w rodzimym języku pisze się też -nier, a więc w nich obce i między spółgłoską a samogłoską winnoby się oddawać w polszczyźnie przez j np. francuskie ingenieur, pol. inżynjer.

W ogólności zawsze piszemy i (nie ji) na początku wyrazów i po samogłosce: igła, ich, moi, pokoik, kleić, stoisz i t. d. a także w złożeniu po przedstawce na spółgłoskę np. bezimienny, rozigrany.