Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

punkt znak interpunkcyjny
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: punkt w piśmié
Język: polski
Geneza: łac. punctum
Dział: Interpunkcja (współcześnie)
Definicja współczesna

Znak interpunkcyjny

Cytaty

Kn/1621, s. 941 Definicja

Punkt w piśmié, słowá dziélący. ἡ θέσις [hē thésis]. Positura Donat. Cassiodor. Diomed. Lips. Isidor. ἡ στιγμὴ [hē stigmḕ]. Item, v. Kreská, Kropká.

Kn/1644 (I wyd. 1626), s. 639

Punctum. Kropká. Punkt 2. 3. 5.

Dudz/1776, s. 9

Punkt (.) na końcu peryodu, gdy się sens należycie zakończył.

Lub/1778, s. 13 Definicja

Wierszowe znaki są: zapięta (comma), punkt (punctum), dwa punkta (duo puncta), punkt z zapiętą (media nota), znak pytania ? (interrogatio), podziwienia! (admiratio), połączający - (coniunctio), mieszczący () (parenthesis).

[Строчные знаки суть запятая , точка . двѣ точки : точка съ запятою ; вопросительной знакъ ? удивительной ! единительной-вмѣстительной ( ). Łomonosow, 1757, § 106. ]
Lub/1778, s. 23 Definicja

Punkt zamyka cały period, i po nim zwyczajnie następuje większa litera; od której także imiona uczciwe, i własne poczynają się.

[Точка заключаетъ цѣлой перїодъ, и ей обыкновенно слѣдуетъ прописная буква, которою также имена почтенныя и собственныя начинаются. Łomonosow, 1757, § 129. ]
Szum/1809, s. 190

Po periodach i strofach trzeba zawsze trochę więcej pauzować, niż po zwyczajnych punktach.

SkorM/1816, s. 235 (LV)

Pisano wciąż nie oddzielając wyrazu od wyrazu, od 5 do 8 wieku, oddzielając punktem w śrzodku kładzionym, od 9 do 12 wieku; [...].

Br/1848, s. 16 (16-17)

Kiedy używa się głosek wielkich? [...] Głosek wielkich używa się na początku pisma, po punkcie, znaku zapytania, dwukropku i wykrzykniku. Nazwiska osób, wyraz godność oznaczające, nazwiska krajów, miast, wsi, rzek, piszą się także wielkiemi głoskami [...].

Morz/1857, s. 354 Definicja

Kropka czyli punkt, ( . ) oznacza skończenie dłuższego zdania albo okresu, a więc przestanek najdłuższy.

Mał/1863, s. 397 Definicja

Są to tak zwane znaki przecinkowe (Interpunctionszeichen).

Są one następujące: 1) , Przecinek czyli komat (comma) [...]

4) . Punkt czyli kropka (punctum).

Mał/1863, s. 400 Definicja

Z pomiędzy wszystkich dotąd wymienionych znaków pisarskich najmocniejszym jest punkt czyli kropka. Punkt wyraża, że myśl jest skończona, i kładzie się na końcu zdań (pojedynczych albo złożonych).

Kam/1870, s. 165 Definicja

Punkt czyli kropka wyraża, że myśl jest skończona, i kładzie się na końcu zdań pojedynczych, albo téż złożonych.

Czep/1871–1872, s. 9

[…] Przestanki w mowie oznaczają się w piśmie znakami pisarskiemi, z których używańsze są: przecinek (,), średnik (;), dwukropek (:), punkt (.), znak zapytania (?), znak wykrzyknienia (!).

Czep/1871–1872, s. 13

Zdanie składa się z dwóch części, podmiotu i orzeczenia; między podmiotem a orzeczeniem nie piszemy żadnego znaku pisarskiego, a na końcu zdania kładzie się punkt.

Lerc/1877, s. 109 Definicja

KROPKA czyli PUNKT, Kropka oznacza ze wszystkich znaków najdłuższy przestanek; powtóre kropka oznacza, że myśl jest skończona. Kropkę kładzie się: 1. Na końcu zdań pojedynczych i złożonych, np. Książka leży na stole. Bydło się pasie na łące. Wisła, która Kraków opływa, płynie przez Warszawę i wpada do morza. 2. Kropkę kładziemy jako znak skrócenia po wszystkich głoskach oznaczających całe wyrazy, jak: n. p. na przykład, i t. d. i tam dalej; i t. p. i tym podobne; Dr. Doktór; p. str. patrz stronę; t. j. to jest. 3. Po liczbach, które w wyliczaniu porządek oznaczają, np. 6. przypadek, szósty przypadek; 2. przykazanie, drugie przykazanie, itd.

Jes/1886, s. 172 Definicja

( . ) Punkt czyli kropka. Przy kropce głos się zupełnie zawiesza i robi się najdłuższy przestanek.

Powiązane terminy