of grammatical terms online
Quotations 15 872 items • Page 714 of 794
Przysłówki.
(Adverbios)
Są to nieodmienne części mowy, które określają okoliczności: czasu, miejsca, kierunku, granicy, sposobu, stopnia, miary itd.
Przysłówki twierdzące: sim (tak), certamente (na pewno);
przeczące: não (nie), jamais (nigdy), nunca mais (przenigdy).
Przysłówki twierdzące: sim (tak), certamente (na pewno).
Niektóre przysłówki mają stopnie n. p.: longe (daleko), mais longe (dalej), muito longe (bardzo daleko), pertissimo (bardzo blizko itp.).
Przyimki (Preposições).
Są to wyrazy, które łączą słowa między sobą, wyrażając w jakim stosunku do siebie pozostają osoby lub rzeczy. Najgłówniejsze są:
a (do, w) n. p.: vou a Rio Negro (idę, jadę do Rio Negro) [...];
ante (przed); ante o altar (przed ołtarzem).
Spójniki (Conjuncções).
Są to części mowy, które spajają z sobą dwa wyrazy albo dwa zdania [...].
Dzielą się na: współrzędne (coordinativas) i podrzędne (subordinativas) [...].
Spójniki podrzędne — najwięcej używane są:
que (że, iż, niech); que seja (niech będzie) [...].
Spójniki (Conjuncções).
Są to części mowy, które spajają z sobą dwa wyrazy albo dwa zdania [...].
Dzielą się na: współrzędne (coordinativas) i podrzędne (subordinativas).
Współrzędne spójniki są na przykład:
e (i): café e assucar (kawa i cukier) [...].
Spójniki (Conjuncções).
Są to części mowy, które spajają z sobą dwa wyrazy albo dwa zdania: branco e verde (biały i zielony), eu sei a lição e elle não sabe (ja wiem — umiem — lekcję, a on nie wie).
Wykrzykniki (Interjeições).
Są to części mowy, za pomocą których wyrażamy żal, ból, smutek, radość itd. Najwięcej używane są:
ah! (a, ah!), ai! (ach!), olá ! (o, ej, hola!) [...].
Składnia (Syntaxe).
Myśl wypowiedziana wyrazami nazywa się zdaniem (oração, proposição).
Składnia (Syntaxe).
Myśl wypowiedziana wyrazami nazywa się zdaniem (oração, proposição).
Zdanie może być: 1) Główne (principal): ma ono czasownik w trybie oznajmującym, warunkowym lub rozkazującym, i jest niezależne od innego zdania, n. p. eu canto (śpiewam).
Składnia (Syntaxe).
Myśl wypowiedziana wyrazami nazywa się zdaniem (oração, proposição).
Składnia (Syntaxe).
Myśl wypowiedziana wyrazami nazywa się zdaniem (oração, proposição).
Zdanie może być: 1) Główne (principal) [...].
2) Współrzędne (coordinada): jest ono także zdaniem głównem, które łączy się za pomocą spójnika n. p. João Ievantou-se e foi a escola (Jan wstał i poszedł do szkoły).
W każdem zdaniu jest:
a) podmiot (sujeito), to jest osoba, zwierzę, rzecz, o których się coś mówi, n. p. eu vou a São Paulo (ja pojadę do São Paulo),
b) orzeczenie (predicado) [...].
W każdem zdaniu jest:
a) podmiot (sujeito) [...],
b) orzeczenie (predicado) to jest to, co się mówi czyli orzeka o podmiocie. Orzeczeniem bywa czasownik, a często rzeczownik lub przymiotnik z czasownikiem itd., n p. João trabalha muito (Jan pracuje dużo).
Zdanie może być: 1) Główne (principal) [...].
2) Współrzędne (coordinada) [...].
3) Zdanie podrzędne czyli poboczne (subordinada), które samo przez się nie wypowiada myśli jasnej i zrozumiałej: zależy przeto od innego zdania, z którym się łączy za pomocą przyimka, spójnika, przysłówka i zaimka, n. p. fazei aos outros aquillo que desejaes que vós façam (czyńcie drugim to, co chcecie, aby wam czyniono).
Zdanie może być: 1) Główne (principal) [...].
2) Współrzędne (coordinada) [...].
3) Zdanie podrzędne czyli poboczne (subordinada), które samo przez się nie wypowiada myśli jasnej i zrozumiałej: zależy przeto od innego zdania, z którym się łączy za pomocą przyimka, spójnika, przysłówka i zaimka, n. p. fazei aos outros aquillo que desejaes que vós façam (czyńcie drugim to, co chcecie, aby wam czyniono).
W zdaniu może się znajdować czasownik przechodni (verbo transitivo), oznaczający czynność przechodnią, która z osoby działającej przechodzi na jakąś inną osobę lub rzecz.
W zdaniu może się znajdować czasownik przechodni (verbo transitivo), oznaczający czynność przechodnią, która z osoby działającej przechodzi na jakąś inną osobę lub rzecz. W zdaniu, ta osoba lub rzecz odbierająca działanie nazywa się przedmiotem (objecto, complemento). Przedmiot może być bliższym (objecto directo), a poznaje się go po tem, że jest odpowiedzią na pytanie: o que? (co?), quem? (kogo?), n. p. vi uma casa (widziałem dom).