terminów gramatycznych online
przypadkowanie
Język: polski
- Cz. II. O słowach osobno wziętych: Gddk/1816
- Części Mowy. Rodzaynik.: Prz/1792
- Części mowy odmienne: Malecz/1882
- Część I (wstępna): Jes/1886
- Część II. O Imieniu: Mucz/1825
- Część II. O częściach mowy w ogólności: Jak/1823
- Część druga prawideł gramatycznych, czyli odmiennia: Szum/1809
- Część druga. Odmiana imion: Lor/1907
- Część trzecia. Rzecz o słowach: Such/1849
- Dodatek trzeci: Szum/1809
- Fundamenta grammatyki: Marc/1833
- III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
- Mownia: Morz/1857
- Nauka o formach (Flexya): Mał/1863, Mał/1879
- Nauka o odmianie wyrazów: Szob/1923
- O ośmiu częściach mowy: DwBg/1813
- O rzeczowniku: Kam/1870
- O samogłoskach. O znamionach nad samogłoskami (W. Szwejkowski): Rozp/1830
- O wyrazach osobno wziętych: Ant/1788
- O wywodni słow w polszczyźnie: Prz/1816
- O łagodzeniu języka (K. Brodziński): Rozp/1830
- Oddział II. Budowa języka samskrytu: SkorM/1816
- Ostateczny rozbiór abecadła, i uporządkowanie: Oż/1883
- Pisownia: Kurh/1852
- Prawdziwe bogactwo: Oż/1883
- Projekt terminologii: KarłT/1885
- Rozdział II. O Rzeczowniku: Szt/1854
- Różnienie Przymiotników.: Prz/1792
- Skłanianie rzeczowników: Malin/1869
- Usprawiedliwienie: Rew/1845
- Wspólne z sobą odmiany: Malecz/1882
- Wstęp: Szum/1809
- Zbiór nowych słów w tej gramatyce: Gddk/1816
- Словопроизведенiе [Źródłosłów]: Grub/1891
Cytaty
Przypádkują się Rzeczowniki nie przez odmianę przypadków zakończenia, ale przez odmianę przyimków: oto wzór przypádkowania. Przypádek 1. The King Król 2. of the King Króla 3. To the King Królowi 4. The King Króla 5. O! King O! Królu 6. From the King od Króla To samo jest przypádkowanie w liczbie mnogiéj tylko Rzeczownikowi dodaje się s np. the Kings.
Przypadkowanie Rodzaynika Poprzedniego Rodzaiu Mężkiego.
Trzecią powinnością Etymologa jest stosować się do uroczystych form tak w przypadkowaniu Imion, Zaimion i Uczęstniakow, jak w czasowaniu Głagołow po Narodowemu.
Grammatyka jest dwojaka, powszechna i szczególna. [...] Powszechna Grammatyka zawiera takie prawidła, które się we wszystkich językach znajdują, np. stopniowanie, przypadkowanie, czasowanie i szykowanie.
A. Odmian grammatycznych jest siedm. Nazywają się one i znaczą jak następuje:
1wsza: Stopniowanie; [...].
2ga: Przypadkowanie; jest to odmiana wyrazów przez przypadki, dla oznaczenia odpowiedzi na rozmaite pytania, np. kto? Jan, czyj? Jana, komu? Janowi, kogo? Jana, o kto? Janie ! z kim? z Janem, w kim? w Janie.
Przypadkowanie, Declinatio.
Przypádkowanié jest forémne i nieforémné. Forémné ma sześć form czyli wzorów [...]
Przewyższyć nas żaden Europejec nie może w stosowaniu Przymiotnikow, przerabianych z Istotnika, do malowania Istotnikow, czy osobowych, czy rzeczowych, np. Francuz nie może inaczyj wyrazić pieniędzy, do rożnych Właścicielow należących, np. do jakiej Gminy Żydowskiej, do jednego Żyda, do jednej Żydowki, do jednego Żydziątka, tylko przez przypadkowanie Istotnika: l'argent des Juifs, l'argent d'un Juif, l'argent d'une Juive, l'argent d'un petit Juif.
Wszystkie odmiany tak w przypadkowaniu jako i w czasowaniu, dzieją się za pomocą zakończeń.
Przypadkowanie Przedimku de, d' Rodzaju Męzkiego [...] d'excellent vin Wyborne wino.
Declinatio. Przypadkowanie.
Przez przypadkowanie Imion rzeczownych rozumiemy odmiany ich zakończenia na wyrażenie liczby i przypadków.
Przez przypadkowanie imion rzeczownych rozumiémy odmiany ich zakończenia na wyrażenie liczby i przypadków. Każdy bowiem przypadek odmiennem zakończeniem wyraża wzgląd jednéj i wielu rzeczy.
W formach przypadkowania i czasowania, znamiona te w różnych przypadkach i osobach z jednéj zgłoski na drugą przechodzą, i są cechą rozróżniającą też przypadki i osoby; w czém my na odmienném zakończeniu przestajemy.
Nie mając pewności czy Polska od pola czy od Lecha pochodzi, czy ska jest zakończeniem własności, jak ziemia podolska, czy wreszcie jest collectivum zgrubiałem Polska jak bagniska, nie można żadnéj ustanowić zasady w przypadkowaniu tego wyrazu.
§. 7. Spadkowanie imion.
Pagal tryiu gimimu wisy dayktay dalinas ing trys dalis (trzy deklinacje, przypadkowanie, spadkowanie, formy.)
Głoskownia czyli Grammatyka, takie miała pierwotne znaczenie, jakie dziś mają Elementarze; bo dotyczyła wyłącznie głosek, później dano jej pod zarząd każdą mowę, w której tylko zmieniają się głoski przypadkowaniem, czasowaniami i t. p.
Przypadkowanie Rzeczowników odbywa się za dwojaką sprawą: przyborem końcówek dla oddania względów, i zmianą trzona pod wpływem końcówek dla dźwięczności.
Sposób ten pisania wprawdzie utrudnia przypadkowanie, ale czyni wyrazy obce na yja, ija zakończone, bardziéj zbliżonemi do polskich pod względem przycisku głosowego w wymawianiu; i dla tego coraz bardziéj upowszechnia się nie tylko w poezyi, lecz i w mowie niewiązanéj czyli prozie.
Rodzaj wszelakich imion i innych wyrazów poznaje się; albo przez znaczenie płci, albo przez domyślny wyraz, albo przez zakończenie, albo przez przypadkowanie, albo przez zamianę zakończenia, albo przez zgodę mowy, albo przez cudzoziemszczyznę, albo na koniec z przyległego wyrazu.
Liczba pojedyncza i liczba mnoga są niewłaściwie za miano w grammatykach przyjęte, bo tak w przypadkowaniu, jak czasowaniu, liczba nie wpływa na odmianę wyrazu, tylko jednostka, dwójka, lub wielość, — a równe jest dla mowy stanowisko, czy są dziesiątki, sta lub tysiące przedmiotów; — jakkolwiek różna być może ich liczba, nie sprowadzi zmiany w oznaczoném wyrażeniu na wielość.
O stanach dosprawianu. Dosprawian w przypadkowaniu, jakie poznaliśmy wyżej, zbliża się naturą swoją do istotnika i przymiotnika, w odmianie zaś na stany przybiera podobieństwo ze sprawomianem. Stany, ma on tylko dwa: Stan czynu, w którym jest utworzony piérwotnie, i stan bytu, w jaki się przerabia przez zmianę końcówki wedle potrzeby obrazowania spraw [...] I. Stan czynu. jasno świeci, II. Stan bytu. jest jaśnie oświecony.
Są to właściwie rzeczowniki zbiorowe rodzaju żeńskiego w licz. poj., jak widać najwyraźniej na wyrazie szlachta. Mają one dalsze przypadkowanie częścią logiczne i regularne; np. przyp. II braci, szlachty, księży; częścią zaś mniej logiczne; tak np. w przyp. III braciom, księżom mówimy oczywiście zamiast bratom, księdzom [...]. Są to wszystko formy nieregularne, które jednak przez używanie wiekowe uświęcone zostały i pozostaną w mowie.
[...] Każdą formę rzeczownika oznaczającą jeden s tych siedmiu stosunków, nazywámy skłonnikiem; stąd wypływá, że w naszym języku jest siedem skłonników w każdéj liczbie, które to skłonniki s kś. Kopczyńskim nazywámy jak następuje, lecz w jinnym porządku: 1. Mianownik, 2. Biernik, 3. Wołácz, 4. Miejscownik, 5. Dopełniácz, 6. Celownik, 7. Nárzędnik. Skłonniki te różniące się od siebie pospolicie swemi zakończeniami, które gramatyka łacińská wymieniá cáłkiem w jinnym porządku, nazwáł kś. Kopczyński w swej Gramatyce dlá Szkół Národowych przypádkami, skłánianie zaś samo przypadkowaniem [...].
Przypadkowanie jest to odmiana grammatyczna, która pokazuje jak nam jaki wyraz przypada do myśli. Np. Taki wyraz jak kwiatek przypada mi do myśli jako rzecz, które jest; kwiatem, jako rzecz, którą się bawię lub zachwycam; kwiatka, jako rzecz, któréj nie chcę lub pragnę, i właśnie te okoliczności, w jakich kwiatek się znajduje, przypadkami nazywam.
Wyrazy widocznie w całém swém przypadkowaniu więcéj się do pierwszego, niż do drugiego skłaniają wzorca.
Przypadkowanie rzeczowników, jest to oznaczenie rozmaitych względów i stosunków pomiędzy wyrazami.
Przypadkowanie przymiotnika jest to nadanie przymiotnikowi zakończenia tego przypadku, w którym przypadku znajduje się jego rzeczownik: posłuszne dziecko, posłusznym dzieciom.
Przypadkowanie zaimka, jest to oznaczenie stosunku, w jakim która z osób gramatycznych zostaje ze słowem.[...] Stosunków takich, zwanych przypadkami, mają również i zaimki siedm na liczbę pojedyńczą i tyleż na liczbę mnogą.
Przypadkowanie [...] Przez przypadki odmieniają się: rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek, imiesłów.
Rozdzielę i wykažę w prawidłach przypadkowania, tę wielką różnicę zadziwiającą, tych dwu spółgłosek, działanie podało mi klucz do odkrycia prawideł zasadniczych wszystkich.
Prawdziwe bogactwo.
Najprzód wykazało się przez ułożenie w porządek abecadła polskiego. Powtóre. Przez ułożenie prawideł przypadkowania rzeczowników wszystkich. Po trzecie. Przez ułożenie prawideł słów czasowania wszystkich.
Declination Przypadkowanie.
Przypadki Casus. Najstosowniéj oznaczać je liczbami: pierwszy, drugi i t. d. [pp. 1, pp. 2 i t. d.]. Ablativus wypada nazywać ósmym [pp. 8]. szósty zaś oznaczałby Instrumentalis. (Nazywanie przypadków imionami obrazowymi nigdy dość trafnym być nie może, bo w naszym języku na przykład każdy przypadek niejednę służbę znaczeniową pełni. Najpomyślniéj jest, gdy w terminologii w ogóle można coś liczbami wyrażać: wówczas nikną wszelkie nieporozumienia, a do tego, co najważniejsza, odróżnianie przypadków liczbami ma u nas za sobą tradycyją i zwyczaj ogólny. Przecież wszystkie języki nazywają osoby w czasowaniu numerami dla czegoż byśmy mieli usuwać ten system z przypadkowania, skoro jest już utartym?) (s. 110).
Przypadkowanie Declination.
Otóż jak rzeczowniki odmieniają się przez przypadki, tak znowu czasowniki odmieniają się przez osoby, liczby i czasy. Tamtę odmianę nazwano przypadkowaniem (deklinacyą), a tę: czasowaniem (albo z łacińska: konjugacya).
ТАБЛИЦА I. Склоненія именъ существительныхъ. Przykłady przypadkowania rzeczowników.
Przypadkowanie.
Rzeczowniki i przymiotniki polskie mają 7 przypadków (casos) [...]. Przypadkowanie rzeczowników portugalskich uskutecznia się za pomocą przyimków: de, a, por, em, które łącząc się z przedimkiem ulegają skróceniu, (ściągnieniu).
Wyraz deklinacja [...] ma dwa znaczenia: 1) oznacza sam sposób odmieniania się według przypadków, samo przypadkowanie, 2) oznacza klasy rzeczowników, mających jednakowy sposób przypadkowania.
Fakultatywności rodzimej terminologii gramatycznej położył tamę podręcznik polszczyzny O. Kopczyńskiego [...].
Declinatio — przypadkowanie, deklinacyja: genus masculinum — rodzaj męski, femininum — niewieści, żeński (t. 2), neutrum — nijaki, numerus singularis — liczba pojedyncza, pluralis — mnoga, dualis — podwójna (t. 1, przyp., s. 138).
Powiązane terminy
- cecha rodzajowa
- fleksja (odmiana)
- odmiana (słów, wyrazów)
- odmiana gramatyczna
- odmiana imion
- przymiot (kategoria gram.)
- własności (kat. gramat.)
- deklinacja
- nakłanianie (się)
- odmiana końcowa (odmiana przez przypadki)
- odmiana przypadkowa
- odmiana przypadkowna
- odmienianie
- skłanianie
- dalis (wsp. lit. deklinacijos forma)
- declinatio
- Deklination
- Deklination
- figura przypadkowna
- foremność przypadkowania
- forma (deklinacja oraz deklinacja i koniugacja)
- forma (deklinacja)
- forma przypadkowa
- forma przypadkowania
- forma skłonnikowa
- głoska przybierająca
- odmiana istotnika
- odmiana liczebników
- odmiana przymiotnikowa
- odmiana rozdzielna
- odmiana rzeczownikowa
- odmiana zaimków
- odmiana zbiorowa
- prawidło przypadkowania
- przypadek (fleksja)
- przypadek drugi (fleksja, = dopełniacz)
- przypadkowanie dosprawianu
- przypadkowanie foremne
- przypadkowanie nieforemne
- przypadkowanie przymiotne
- przypadkowanie rzeczowne
- wzorzec (odmiany) (deklinacyjny)
- wzór przypadkowania (paradygmat)