terminów gramatycznych online
sposób tryb
Język: polski
- Czasowanie. Zaimek osobisty. Osobowanie. Liczbowanie. Rodzajowanie. Trybowanie: Czep/1871–1872
- Część I (wstępna): Jes/1886
- Część druga. O częściach dyskursu: Duch/1699
- Część trzecia. Rzecz o słowach: Such/1849
- Etymologia: SzyPocz/1770, SzyGram/1767
- Fleksja czyli nauka o odmianach: Kr/1897
- Fleksja czyli nauka o odmianach, albo odmiennia: Kr/1917
- III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
- Nauka odmiany wyrazów: Kon/1920
- O czynosłowie: Nał/1774
- O etymologii: Mal/1700
- O imieniu i jegoż przypadkach: Sty/1675
- O literach: Dudz/1776
- O słowie: Lub/1778, Kam/1870
- Słowniczek: Gaert/1927
- Słownik: Mon/1780
- Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759
- Verbum: Don/1795
- Wstęp do Gramatyki: SzyPocz/1770, SzyGram/1767
Cytaty
DE MODIS. O Sposobách.
Sposoby są dwojakie Finitus skończony, ktory pewny czás osobę i liczbę znáczy, jáko Oro modlę się, Oriamo modlemy się, Oramo modliłem się, Oravamo modliliśmy się [...]. Infinitus nieskończony, ktory czás pewny, ále osobę niepewną, i liczbę znáczy, jáko: Parlare gadáć, Godere używáć, Scrivere pisáć.
DE CONIUGATIONE O Złączániu słow. Coniugatio názywa się słow przez sposoby, czásy, liczby, osoby stáczánie: jáko: Io vedo widzę, Tu vedi widźisz, Lui vede widzi, Noi vediamo widziemy, Voi vedete widzicie, Loro vedono widzą, to jest złączáć, á tych máją Włoszy cztery.
Konjugacya słow jest złożona ze czterech części, to jest sposobow, czásow, osob, i liczby.
Sposob jest termin Gramátycki, ktorego záżywają żeby znáć jákim sposobem może co czynić [...]. Sposoby zowią się.
Skazujący, rozkazujący, żądający, przyłączájący, niedeterminujący, lub nieograniczony.
Indicativus, imperativus, optativus, subjunctivus, infinitivus.
Indicatif, impératif, optatif, subjonctif, infinitif.
Sposób po Fr. le mode jest przymiot, przes który sie wyraża, czyli słowo po prostu co znáczy, czyli z jáką kóndicją, álbo przyłączęnięm. Po prostu znaczy skázując, roskázując, álbo niedeterminując. Zkąd nástáje sposób skázujący, roskázujący, i nieskóńczóny.
Sposob jest termin Grammatycki, ktorego zażywają, żeby znać jakim sposobem może się co czynić.
Sposoby, czasy, Osoby, liczba. P. Co są sposoby i wiele się ich liczy? O. Sa kształty rożnego wyrażania tej części mowy, ktora się nazywa Słowem, po Łacinie Verbum; à że te wyrażenia czworakie są, cztery też naznaczają się sposobow: Skazujący, Roskazujący, Złączający, i Nieograniczony [...].
P. Co się uważać powinno koło werbow? O. Te cztery rzeczy: sposob, czas, osoba, liczba, o ktorych się już namieniło przed samą Ortografią, tu jednak dostateczniej wykłada się.
Koniugacya jest odmienianie słow w ostatnich sylabach, przez sposoby i czasy. Sposoby te cztery: Skazujący, Roskazujący, Złączający i Nieskończony.
Dla pojęcia rożności między Sposobami, uważać potrzeba, iż w tych wszystkich Koniugacyach do Sposobu Skazującego nic się nie dodaje; do złączającego dodają się te złączania: gdyż by. Do gdyż w pierwszej osobie przyłącza się sylaba em, w drugiej, sylaba eś.
P. Co postrzegamy w Czynosłowach, gdy je Sposobiemy? O. Postrzegamy Liczbę (nombres); Osoby (personnes); Czasy (temps), i Sposoby (modes).
P. Co to jest Sposob w Czynosłowach? O. Są to rożne zakończenia albo Zagięcia (inflexions) ostatnich Syllab; dla wyrażenia rożnych kształtow w Czynosłowach twierdzenia albo znaczenia.
Jeżeli zachodzi trudność, która się litera za którą ma w pisaniu położyć, szukaj, skąd to słowo pochodzi; obracaj w inszym spadku, liczbie, sposobie, osobie, etc. a dojdziesz bez trudności
Sposobów jest trzy (Modi tres): Skazujący (indicativus), пишу piszę [...] Roskazujący (imperativus), пиши pisz [...] Nieskończony (infinitivus), писать pisać [...] Ządającego (optativus) i złączającego (et coniunctivus) Sposobow w Rossyjskim języku osobliwych nie ma; lecz zamiast onych używają Skazujący z przydaniem łączeń (conjunctionem) koгдабы gdyby, дабы oby, естьли jeśli, буде bądź dajmy to, i innych.
Słowa Rossyjskie sprzęgają się (coniugantur) przez sposoby (modos), czasy (tempora), liczby (numeros), osoby (personas) i rodzaje (et genera).
Modi verborum, sive conjugationum formae. Sposoby, czyli Tryby. Gramatyka Polska liczy ich tylko cztery, to jest 1. Modum indicativum, Sposob wskazujący, czyli oznajmujący. 2. modum imperativum, sposob rozkazujący. 3. modum optativum, sposob żądający. 4. modum infinitivum, sposob nieograniczony, czyli bezokoliczny. Łacińska ich więcej rachuje, jako to: modum Conjunctivum, Subjunctivum, Gerundivum, Potentialem etc.
Modi sunt septem. Sposobow jest siedm, [I]ndicativus, Ukazujący, Imperativus, Roska[z]ujący, Subjunctivus, Złączający, Optativus, Żądający, Potentialis, Mogący, Permissi[v]us, Dopuszczający, et Infinitivus, i Nieograniczony.
Sposób (tryb) jest względem na okoliczność, w jakiéj stan lub działanie się wysławia; np. spiéwać, spiéwaj, spiéwam, spiéwałbym, spiéwający.
Sześć mamy sposobów wyrażenia stanu lub działania: bezokoliczny, rozkazujący, oznajmujący, warunkowy, łączący i imiesłów.
Tryb jest to samo co sposób, a sposobów czyli trybów wyrażania się mamy trzy główne: tj. bezokoliczny, oznajmujący i rozkazujący, a 4-ty podrzędny, łączący, który jeszcze inaczéj nazywają warunkowym albo życzącym.
[…] Podmioty w obu zdaniach opowiadają po prostu, bez żadnych zastrzeżeń, wątpliwości, niepewności, zależności; jest to sposób czyli tryb oznajmujący.
Pięcioraki ten sposób wyrażenia bytu, stanu, czynności, podmiotu nazywamy trybami czyli sposobami, a odmianę zakończeń słowa dla wyrażenia tych pięciu sposobów nazywamy trybowaniem czyli odmianą przez tryby, sposoby.
Słowem oznaczają się różne sposoby czyli tryby czynności.
Tryby. Według sposobu, w jaki wyrażamy czynność lub stan przedmiotu, rozróżniamy w języku polskim cztery tryby czyli sposoby.
II. KONJUGACJE. § 339. Odmianę słów nazywamy konjugacją. W konjugacji rozróżniamy następujące formy: strony, tryby (cz. sposoby), osoby, liczby, czasy, rodzaje i imiesłowy.
§ 101. Tryby.
I) Stanisław bierze książkę do ręki i uczy się zadanej lekcji.
II) Stanisławie! weź książkę do ręki i ucz się zadanej lekcji.
III) Stanisław wziąłby książkę do ręki i uczyłby się zadanej lekcji, gdyby nie był chory.
Myśli nasze możemy zawsze wypowiedzieć tylko jednym z trzech powyższych sposobów czyli trybów.
Sposób, p. czasowniki I.
Fakultatywności rodzimej terminologii gramatycznej położył tamę podręcznik polszczyzny O. Kopczyńskiego [...].
Coniugatio — czasowanie [...], modus indicativus — tryb, sposób oznajmujący, indykatyw (t. 1, przyp., s. 171), coniunctivus — łączący, imperativus — rozkazujący, imperatyw (t. 1, przyp., s. 171), infinitivus — bezokoliczny, infinityw (t. 1, przyp., s. 170-171) [...].
Powiązane terminy
- cecha czasownikowa
- cecha istotna czynności wyrażonej w czasowniku
- przymiot (kategoria gram.)
- własności (kat. gramat.)
- wzgląd gramatyczny
- *coniunctivus
- czas skończony
- *indicativus
- indykatyw
- infinitivus
- infinityw
- koniunktyw
- obiecujący
- *optativus
- postać naczelna
- sposób bezokoliczny
- sposób częstotliwy
- sposób dokonany
- sposób dopuszczający
- sposób jednotliwy
- sposób każący
- sposób kończący (tryb)
- sposób łączący
- sposób mianujący (tryb)
- sposób mogący
- sposób momentalny
- sposób nałogowy
- sposób niedeterminujący
- sposób niedokonany
- sposób nieograniczony
- sposób nieokreszony
- sposób nieskończony
- sposób ograniczony
- sposób określający
- sposób oznajmujący
- sposób pokazujący
- *sposób pożądający
- sposób przyłączający
- sposób rozkazujący
- sposób samowładny
- sposób skazujący
- sposób skończony
- sposób słowa
- sposób szukający
- sposób ukazujący
- sposób warunkowy
- sposób winszujący
- sposób wskazujący
- sposób złączający (coniunctivus)
- sposób złączający (subiunctivus)
- sposób żądający
- sposób życzący
- tryb oznajmujący