Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

casus dativus

Hasło w cytatach: D., dat., Dat., dativum, dativus, Dativus, dativus casus
Język: łaciński
Dział: Części mowy (współcześnie)
EJO 1999, 108 Definicja współczesna

Przypadek zaliczany w językoznawstwie ie. do konkretnych, wskazujący prymarnie na przedmiot, ku któremu jest skierowana czynność.

Cytaty

DAJĄCY 'gram.' dający, dawanek dativus RN (wykl. przednia).

Casus nominum quot sunt? Sex. Qui? Nominativus, genitivus, dativus, accusativus, vocativus, et ablativus. Per hos enim casus, omnium generum nomina, pronomina, participia declinantur.

Casus participiorum quot sunt? Sex. Qui? Nominativus ut hic et haec et hoc legens. Genitivus ut huius legentis. Dativus ut huic legenti. Accusativus ut hunc et hanc legentem et hoc legens. Vocativus ut o legens. Ablativus ut ab hoc et ab hac et ab hoc legente vel legenti.

Eximere cum Dativo constructum, Ut, Eximere noxae, Miłościwym komu być winę mu odpuścić. [...] Eximere honoribus cum Ablativo, Rzucić sie komu ná dobrą powieść álbo uwieść komu czci.

Dativi constructio. Haec et alia quam plurima dativis iunguntur.

Quid est Dativus? Quo utimur attribuendo aliquid cuipiam, Ut, Ciceroni eloquentiae palma recte tribuitur, [Ciceronowi z strony wymowności przodek ma być dan.].

[Co to jest celownik? To ten przypadek, którego używamy przypisując coś komuś.]

Spadkow Imion wiele są? Sześć. Ktore? Miánujący, Rodzący, Dawájący, Oskarżájący, Wzywájący, Odbierájący.

Casus Nominum quot sunt? Sex. Qui? Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus.

Quot casus habent? Sex, ut et aliae linguae, verum quia ablativus triplex est, propter diversas terminationes in alia atque alia significatione et usu, ideo octo in universum constitui possunt, ut sint: nominativus, genetivus, dativus, accussativus, vocativus et ablativus proprie sic dictus.

Declinantur autem sic per omnia genera. [...] D. Einem Mann, człowiekowi [...].

Potym Foemina Adjectiva Niemieckie iednostáyne máią casus singulares te: Nominativum, Accusativum et Vocativum ná e: I tesz Genitivum, Dativum et Ablativum ná en, ták: Foeminum Singulare. N. Die Starcke mocna. G. [...] D. [...] Ac. [...], V. [...] Abl. von der Starcken od mocney.

Sunt autem sex casus. 1. Nominativus, [...] 3. Dativus casus. Commendativus, Priscia. Dandi casus, Varro. Tertius casus Recentioribus. Dawániu służący.

Casus tertius, dandi, dativus, ibidem.

Dativus casus, sub Słów odmiány.

Declinationes Nominum Masculini Generis: [...]

Dat: Pánu dem Herren.

Prima declinatio nominum [...]. Genitivus in hac declinatione exit in a vel u. Dativus in owi vel u. Accusativus vel similis est Genitivo vel Nominativo. Vocativus exit in u vel e [...]. Ablativus in em desinit. Ultimus casus ut plurimum similis est Vocativo.

Casus nominum quot sunt? Sex. Qui? Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus.

Spadkow imion wiele są? Sześć. Ktore? Miánujący/ Rodzący/ Dawájący/ Oskarżájący/ Wzywájący/ Odbierájący.

Die Zahlendung Spadek (CASUS.) Wie viel sind der ZahlEndungen bey den Pohlen? Acht als: 1. Die Nennendung (Nominantivus) Miánujący [...]. 2. Die Geschlechtendung (Genitivus) Rodzący [...]. 3. Die Gebendung (Dativus) Dáwający [...]. 4. Die Klagendung (Accusativus) Oskarżájący [...]. 5. Die Rufendung (Vocativus) Wzywájący [...]. 6. Die Nehmendung (Ablativus) Odbierájący [...]. 7. Die WerckzeugsEndung (Instrumentalis) Státkowy [...]. 8. Die OrtEndung (Localis) Mieyscowy [...].

Wie viel sind die Zahlendungen bey den Pohlen? Acht / als: 1. Die Nennendung (Miánujący) [Nomintivus] [...]. 2. Die Geschlechtendung (Rodzący) [GENITIVUS] [...]. 3. Die Gebendung (Dawájący) [DATIVUS] [...]. 4. Die Klagendung (Oskarżájący) [ACCUSATIVUS] [...]. 5. Die Ruffendung (Wzywájący) [VOCATIVUS] [...]. 6. Die Nehmendung (Odbierájący) [ABLATIVUS] [...]. 7. Die Werckzeugsendung (Státkowy) [INSTRUMENTALIS] [...]. 8. Die Orthendung (Mieyscowy) [Localis] [...].

[Ile jest w polszczyźnie przypadków? Osiem, mianowicie: 1. Die Nennendung (Miánujący) [Nomintivus] [...]. 2. Die Geschlechtendung (Rodzący) [GENITIVUS] [...]. 3. Die Gebendung (Dawájący) [DATIVUS] [...]. 4. Die Klagendung (Oskarżájący) [ACCUSATIVUS] [...]. 5. Die Ruffendung (Wzywájący) [VOCATIVUS] [...]. 6. Die Nehmendung (Odbierájący) [ABLATIVUS] [...]. 7. Die Werckzeugsendung (Státkowy) [INSTRUMENTALIS] [...]. 8. Die Orthendung (Mieyscowy) [Localis] [...].]

Káżdy Numerus ma swoje pięć Casus, to jest spadkow ktore w ten sposob się názywáją, Nominativus Miánujący, Genitivus Rodzący, Dativus Dájący, Accusativus Oskarzájący, Ablativus Odbierájący lub rozłącájący.

Singularis. N. ... G. di D. à A. ... A. [...].

Wie viel sind Casus? Sechs. Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, und Ablativus.

[Ile jest przypadków? Sześć. Nominativus, genitivus, dativus, accusativus, vocativus i ablativus.]

Welche Praepositiones dienen dem Genitivo? [...] Welche Praepositiones dienen dem Dativo?

[Które przyimki służą dopełniaczowi? [...] Które przyimki służą celownikowi?]

Casus septem: Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus, Ultimus.

Bey/ przy. Praepositio cum Dativo casu.

Der Dativus endiget sich auff ein u oder wi / zum Exempel, Pan / Panu / dług / długowi.

[Celownik kończy się na u lub wi, np. Pan - Panu, dług - długowi.]

Sieben Casus: Nominativum, Genitivum, Dativum, Accusativum, Vocativum und Ablativum.

Sześć są kazusy álbo spadki, ktore są, Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus.

Miánujący, Rodzący, Dawájący, Oskarżájący, Wzywájący, Oddalájący.

Nominatif, Génitif, Datif, Accusatif, Vocatif, Ablatif.

Máłą liczbę, i wielką, będę często znáczył [...] przez ábrewiacye sing. plur. [...]. Tákże spadkow tákowemi partikułámi, nom. miánujący; gen. rodzący; dat. dawájący; acc. oskarżájący; voc. wzywájący; abl. oddalájący. álbo też jedną tylko literą N. G. D. A. V. A.

Wie viel sind Casus? Sieben/ Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Instrumentalis, und Localis.

Sędzia der Richter hat folgende Art in der Declination: Sing. N. Sędzia, G. Sędziego, D. Sędziemu, Acc. Sędziego. V. o Sędzio. Inst. Sędzią. Loc. w Sędziu.

Wem? mit dem Dativo: Wem hast du das Buch gegeben? Komu dałeś Kśięgę? Dem Herren Vater Panu Oycu, der Frau Mutter Pani Matce.

W káżdem Numerze, są sześć Casus, jako Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus, Ktore przede wszystkiem, w Polskiem Articule trzebá rozeznawać.

Sześć są kazusy albo spadki, ktore są: Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus.

Mianujący, Rodzący, Dawający, Oskarżający, Wzywający, Oddalający.

Nominatif, Genitif, Datif, Accusatif, Vocatif, Ablatif.

Także spadkow takowemi partykułami [będę znaczył], nom. mianujący; gen. rodzący; dat. dawający; ac. oskarżający; voc. wzywający; abl. oddawający; albo też jedną literą N. G. D. A. V. A.

Wiele iest Kazufow? Sześć: Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus.

P. Z kąd się poznaie Dativus? O. Z odpowiedzi ná pytánie komu.

Mascul: Singul: Nominativo Der Ten. Genitivo Deß Tego. Dativo Dem Temu. Acusativo Den Tego. Vocativo Du o Ty. Ablativo Von dem od tego.

N. g. D. A. V. I. L. Spadki Polskie. Nominativus, genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Instrumentalis, Localis.

Dativus, Dawaiący.

Les Cas sont les changements de la terminaison des Noms. On veut que les Cas soient au nombre de six; Nominatif, Génitif, Datif, Accusatif, Vocatif, et Ablatif.

[...]

Casus czyli spadki Imion, są odmiany końca słow. Liczy się ich sześć: Nominativus, mianujący, Genitivus, rodzący, Dativus, dający, Accusativus, oskarżający, Vocativus, wzywający, Ablativus, odbierający.

Dativus, Dawaiący.

Podobne zatrudnienie w używaniu liter Е. i Ѣ. zachodzi [...] we wszystkich dawających spadkach małej liczby, w przekładalnych także liczby pierwszego skłonienia i drugiego, (in omnibus dativis casibus numeri singularis primae...) procz kończących się na I.

Imiona [...] kończące się na А. [...] przemieniają A. [...] w Dawającym (Dativo) na Ѣ.

Názwiská Przypadków, Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus, á po Polsku, ták pospolicié tłumáczone: Miánujący, Rodzący, Dawájący, Oskarżájący, Wzywájący, Odbierający, tudzież názwisko pierwszego i piątego Przypadku, Casus recti, részty zaś innych, Casus obliqui nié kłádą się w Grámátycé dziécinnej, bo są ciemne i niédokłádne wyrázy, z których objáśnieniem aż do trzeciej Klásy zátrzymamy się, gdzié też o lépszych názwiskach pomyślimy.

Casus. Spadki, à tych sześć: Casus nominativus, spadek mianujący. Genitivus, Rodzący. Dativus, Dający. Accusativus, oskarżający. Vocativus, wzywający. Ablativus, odbierający, albo odejmujący.

Dativus przypadek trzeci.

Dativus, Przypadek 3ci.

Casus in nomine sunt sex, spadkow w imieniu jest sześć nominativus, mianujący, genitivus, rodzący, dativus, dawający, accusativus, oskarżający, vocativus, wzywający, ablativus, odbierający, abo oddalający.

Der Deutsche hat, nach Adelung, nur vier dergleichen Fälle; der Lateiner sechs, der Pole aber gar sieben Casus oder Fälle gedacht, nämlich: .1. den Nominativus, 2. den Genitivus, 3. den Dativus, 4. den Accusativus, 5. den Vocativus, 6. den Instrumentalis, 7. den Localis.

PRZYPADEK, -dku, m., [...]. – c) Gramm. Przypadek, przypadkowna odmiana zakończenia imion, casus, spadek [...]. Trzeci przypadek [...] Dativus [...].

Liczba pojedyncza.

Nom. ja,

Gen. mnie,

Dat. mnie albo mi [...].

Liczba pojedyncza.

N. On,

G. onego, niego, jego, go, [...]

D. onemu, niemu, jemu, mu.

Chciałbym mieć Przypadki Imion [...] wyraźnie a stosownie mianowanemi zwyczajem naszych dawnych Nauczycielow Gramatyki Łacińskiej. Oto są moje mianowki, które tu przyłączam dlatego, iż się już w tym Artykule po części do nich stosowałem i w reszcie stosować będę; a te są: Mianowalny (Nominativus), Zaczyjalny (Genitivus), Oddawalny (Dativus), Przedstawialny (Accusativus), Wzywalny (Vocativus), Pomagalny (Instrumentalis) i Przymieszczalny (Localis).

Przypadek na pytanie komu? czemu? czyli nasz trzeci, łaciński Dativus.

Słowa dążenia, rządzą tymże przypadkiem lecz oraz i dativum 1m, np. grahę gaczsati, pergit domum, w dom idzie, kacza; gawo ghoszę lub ghoszaja gaczsanti, vaccae pergunt ad stabulum vel stabulo, krowy idą, kaczają do obory.

Dativus. [Przypadek] 3ci.

Nie nazywámy tych przypadków po łacinie nominativus, genitivus, dativus, accusativus, vocativus, ablativus, ani przełożenemi po polsku słownie: mianujący, rodzący, dáwający, oskárżający, wzywający, odbiérający: bo té nazwiska nie znaczą, co znaczyć powinny: ale nazwiémy jé: 1. mianownik, 2. dopełniacz. 3. célownik. 4. biérnik. 5. wołacz. 6: narzędnik. 7. miescownik.

Daléj myśl twórcza człowieka, chcąc wydać nie działanie na siebie lub na kogo, ale tylko dążenie, zbliżenie się, ustąpienie, przyzwolenie najbliższéj swojéj towarzyszce, utworzyła trzeci wyraz dla osoby drugiej tobie (Dativus) [...].

Komuczynny, ego, lm. e, m. gram. (Morz.) spadek trzeci (dativus).

Przypadki Casus. [...] [Przypis pod tekstem A. A. Kryńskiego]: [...] Nazwy specyalne przypadków: mianownik, dopełniacz, celownik,… odpowiadające łacińskim: nominativus, genetivus, dativus, … pod każdym względem od nich nie gorsze.

Przypadki Casus [...] [Przypis pod tekstem A. A. Kryńskiego] [...] Dosyć tu przypomniéć porządek przypadków np. u Miklosicha, gdzie przyp. 1 = nom., 2 = voc., 3 = acc., 4 = gen., 5. = dat., 6 = instr., 7 = loc.; widoczna więc niezgodność z systemem dawnym, od przyp. 2-go do 5 włącznie. Niesłusznie téż byłoby oznaczać liczbą 8 łaciński ablativus, skoro przypadek ten (w łacinie) miejsca 8-go z rzędu nie zajmuje.

[…] Język polski posiada 7 następujących przypadków: nominativus, genitivus, dativus, accusativus, vocativus, instrumentalis, localis […].

[…] DATIVUS. (3. przypadek) […]. Trzeci przypadek używa się obecnie tylko jako dopełnienie dalsze czasowników […], przymiotników […], orzeczników rzeczownych […] i eliptycznie przy rzeczownikach i bezokolicznikach […]. Przy czasownikach oznacza osobę, ku której czynność, wyrażona przez słowo, jest skierowana, i która tę czynność świadomie przyjmuje, a z podmiotem pozostaje w pewnym stosunku wzajemności [...], albo też (w luźniejszym związku z czasownikiem) czy to osobę, na której korzyść lub szkodę wychodzi czynność, wyrażona czasownikiem [...]; czy też osobę posiadającą przedmiot, wymieniony w zdaniu [...].

D.: -u -ov'i -ov'i -ov'i - ov'i.

Przypadek: mianownik (nominativus), dopełniacz (genetivus), celownik (dativus), biernik (accusativus), wołacz (vocativus), narzędnik (instrumentalis), miejscownik (locativus).

Celownik (dativus) [...]. Mianownik odpowiada na pytania: kto? co? dopełniacz - na pytania: kogo? czego? czyj?, celownik - komu? czemu? biernik - kogo? co? narzędnik - kim? czem? miejscownik - w kim? w czem? o kim? o czem? i t. d.

Radziejewo obok Wiśniową, występuje w całej sile na zachodzie Wielkopolski w dwu kategorjach: w dat. sg. na -ov'i || -'ev'i i w przymiotnikach na -ovyi ̯ || -evyi ̯.

Iloczas rzeczowników ręka strzała [...] wyjaśnia się może tem, że to są oksytona powstałe z dawnych barytonów wskutek działania prawa de Saussure’a, które przedprzyciskową długą mogły mieć tylko w nom. gen. loc. sg., zaś w dat. acc. sg. oraz nom. acc. pl. miały przycisk (cyrkumfleks) na rdzennej [...].

Dativus singularis § 52—68.

Dativus, p. przypadki.

Przypadki - formy imion i zaimków, wskazujące na ich funkcję znaczeniową w stosunku do innych wyrazów w zdaniu: 1. ★mianownik (★nominativus), 2. ★dopełniacz (★genetivus), 3. ★celownik (★dativus).