terminów gramatycznych online
rzeczownik
- Cz. I. Powierzchność języka. Rozdział VI. O imieniu: Kop/1817
- Cz. II. O wnętrzności języka polskiego. Rozdział IV. O składni czyli konstrukcji zawisłej od myśli: Kop/1817
- Część II. O częściach mowy w ogólności: Jak/1823
- Część trzecia. Rzecz o słowach: Such/1849
- O składni, czyli o należytém wyrazów ułożeniu: Ant/1788
- O wyrazach osobno wziętych: Ant/1788
- O zdaniu pojedyńczym: Kras/1897
- Podziały istotników: Czep/1871–1872
- Przypisy na klassę drugą: Kop/1780
- Wstęp. O zdaniu w ogólności: Kras/1897
Rzeczownik. Leksem o prymarnej funkcji subiektu - obiektu w zdaniu.
Cytaty
Przeciwnie zaś, poniewáż Imiona rzeczowné a przymiotné w wielu względach grammatycznych są od siebie różné, przeto na osobné dwa szeregi rzeczowników i przymiotników podzieloné być musiały.
W Rzeczownikach na trzy rzeczy mieć wzgląd potrzeba: to jest, na liczbę, przypadkowanie, i rodzajowanie.
Poetowie opuszczają to 'S jeśli rzeczownik, któremuby się dodać powinno było, kończy się S np. When Phebus rays had pierced the trem bling trees. Kiedy słoneczné promienie przeniknęły drżącé drzewa.
Nazwiska rzeczy i ich przymiotów nazywają się Imionami. Imiona tedy zowią się jedné rzeczownémi, czyli rzeczownikami, drugie przymiotnémi, czyli przymiotnikami.
Wypełniám ją tedy powiększoną piérwszą składnią zgody, uważając ją nie tylko między rzeczownikiem a przymiotnikiem, między słowém a wyrazém osobistym, ale nawet między rodzajami imion.
IMIE lub RZECZOWNIK, uważany tylko jako wyraz, znaczy rzecz wszelką, albo wyobrażenie rzeczy. Uważany jako część zdania, wyraża tę rzecz, o któréj mówimy.
Imie rzeczowne zowiemy króciéj rzeczownikiem.
Rzeczownik jest to słowo, które mianuje jakiś przedmiot; np. Bóg, słońce, człowiek, koń, nóż.
Rzeczownik jest słowo wyrażające przedmiot, o którym coś pomyśléć i wyrzéc można; np. Duch, świat, lis, powietrze, cnota, rąbanie
Najłatwiéj poznać Rzeczowniki po tém, że odpowiadają na pytanie kto? co?.
Istotnik czyli rzeczownik jest nazwanie każdéj istoty, w zdaniu zwykle jest podmiotem, i odpowiada na pytanie: kto? co?
Rzeczowniki czyli istotniki dzielą się jeszcze na własne czyli szczególne, pospolite czyli ogólne i podzielne.
Zamiast czasownika może jednak treść orzeczenia być wyrażona imieniem (tj. rzeczownikiem, przymiotnikiem, zaimkiem); lecz wtenczas wyraża formę orzeczenia dodany do imienia czasownik oderwany być (bywać) lub inne mu pokrewne czasowniki, nie posiadające własnej treści.
Ponieważ podmiot oznacza rzecz lub osobę, o której w zdaniu mowa, przeto podmiotem może właściwie być tylko ta część mowy, która oznacza rzecz lub osobę, tj. rzeczownik.
Powiązane terminy
- imię cudzoziemskie
- imię nieżywotne
- imię pospolite
- imię własne
- imię zbiorowe
- imię żywotne
- rzeczownik cudzoziemski
- rzeczownik czasownikowy
- rzeczownik formowany od czasownika
- rzeczownik jednozgłoskowy
- rzeczownik kroju przymiotnikowego
- rzeczownik liczbowy
- rzeczownik liczebny
- rzeczownik ludzki
- rzeczownik męski
- rzeczownik męski osobowy
- rzeczownik męski zwierzęcy
- rzeczownik męski żywotny
- rzeczownik myślny
- rzeczownik najawny
- rzeczownik nieodmienny
- rzeczownik nieosobowy
- rzeczownik nieruchomy
- rzeczownik nieżywotny
- rzeczownik nijaki
- rzeczownik obcy
- rzeczownik od czasownika pochodzący
- rzeczownik oderwany
- rzeczownik określany
- rzeczownik osobowy
- rzeczownik przymiotny
- rzeczownik przymiotowy
- rzeczownik przymiotów
- rzeczownik rzeczowy
- rzeczownik słowny
- rzeczownik słowny oderwany
- rzeczownik słowowy
- rzeczownik spolszczony
- rzeczownik starożytnego pojęcia
- rzeczownik starożytnego utworu
- rzeczownik swojski
- rzeczownik trzonowy
- rzeczownik ułomny
- rzeczownik umysłowy
- rzeczownik wyraźny
- rzeczownik zbiorowy
- rzeczownik zdrobniały
- rzeczownik zgrubiały
- rzeczownik złożony
- rzeczownik zmniejszały
- rzeczownik zmniejszony
- rzeczownik zmysłowy
- rzeczownik zwierzęcy
- rzeczownik żeński
- rzeczownik żywotny
- rzeczownik żywotny ruchomy
- wyrażenie nieosobowe rzeczowne