terminów gramatycznych online
rzeczownik
Język: polski
- Forma negativă: Gos/1939
- Nauka o słowach i ich odmianach: Łaz/1861
- O składni, czyli o należytém wyrazów ułożeniu: Ant/1788
- O wyrazach osobno wziętych: Ant/1788
- Podziały istotników: Czep/1871–1872
- Przypisy na klassę drugą: Kop/1780
- Słowniczek: Gaert/1927
- Słownik, tom VII (Pri-R): Dor/1958–1969
- Словопроизведенiе [Źródłosłów]: Grub/1891
Rzeczownik. Leksem o prymarnej funkcji subiektu - obiektu w zdaniu.
Cytaty
Przeciwnie zaś, poniewáż Imiona rzeczowné a przymiotné w wielu względach grammatycznych są od siebie różné, przeto na osobné dwa szeregi rzeczowników i przymiotników podzieloné być musiały.
W Rzeczownikach na trzy rzeczy mieć wzgląd potrzeba: to jest, na liczbę, przypadkowanie, i rodzajowanie.
Poetowie opuszczają to 'S jeśli rzeczownik, któremuby się dodać powinno było, kończy się S np. When Phebus rays had pierced the trem bling trees. Kiedy słoneczné promienie przeniknęły drżącé drzewa.
Imię osoby i rzeczy nazywamy: rzeczownikiem.
Słowa wchodzące w skład zdań czyli w mowę. nazywamy częściami mowy. W polskim języku jest 9 części mowy 1. Rzeczownik. 2. Zaimek. 3. Przymiotnik. 4. Liczebnik. 5. Czasownik. 6. Przysłówek. 7. Przyimek. 8. Spójnik. 9. Wykrzyknik.
Rzeczowniki odmieniają się przez liczby i przypadki czworakim sposobem.
Istotnik czyli rzeczownik jest nazwanie każdéj istoty, w zdaniu zwykle jest podmiotem, i odpowiada na pytanie: kto? co?
Rzeczowniki czyli istotniki dzielą się jeszcze na własne czyli szczególne, pospolite czyli ogólne i podzielne.
По значенію своему всѣ слова польскаго языка раздѣляются на 9 частей рѣчи: 1. Имя существительное, rzeczownik. [...]
Rzeczowniki (substantiva) - wyrazy oznaczające osoby lub rzeczy (zmysłowe lub umysłowe).
II. Wyrazy jako całości ze względu na znaczenie (części mowy):
A. Wyrazy ★samodzielne: 1. imiona (nomina): a) ★rzeczownik (substantivum), b) ★przymiotnik (adiectivum), c) ★liczebnik (numerale).
RZECZOWNIK—SUBSTANTIVUL
In limba polonă substantivele sunt de trei genuri: masculin, femenin și neutru. Ele au numărul singular și plural și se declină în 7 cazuri.
Rzeczownik m III «część mowy obejmująca wyrazy odmieniające się przez przypadki i liczby, nie mająca w zasadzie mocji, określana, a nie określająca, oznaczająca osobę, przedmiot, pojęcie».
Powiązane terminy
- część mowy
- część mowy odmienna
- imię (nazwa, część mowy)
- imię (rzeczownik, przymiotnik, liczebnik)
- imię (wyraz odmieniany)
- wyraz odmienny
- wyraz samodzielny
- imię cudzoziemskie
- imię nieżywotne
- imię osoby
- imię pospolite
- imię rzeczy
- imię własne
- imię zbiorowe
- imię żywotne
- imiona rzeczy myślnych
- rzeczownik charakterystyczny
- rzeczownik cudzoziemski
- rzeczownik czasownikowy
- rzeczownik jednostkowy
- rzeczownik jednozgłoskowy
- rzeczownik ludzki
- rzeczownik materialny
- rzeczownik męski
- rzeczownik męski osobowy
- rzeczownik męskoosobowy
- rzeczownik niemęskoosobowy
- rzeczownik nieodmienny
- rzeczownik nieosobowy
- rzeczownik nieżywotny
- rzeczownik obcego pochodzenia
- rzeczownik obcy
- rzeczownik odczasownikowy
- rzeczownik oderwany
- rzeczownik odprzymiotnikowy
- rzeczownik odrzeczownikowy
- rzeczownik odsłowny
- rzeczownik osobowy
- rzeczownik pieszczotliwy
- rzeczownik pochodny
- rzeczownik pogardliwy
- rzeczownik pogarszający
- rzeczownik pojedynczy
- rzeczownik polski
- rzeczownik pospolity
- rzeczownik powiększający
- rzeczownik przyswojony
- rzeczownik rodzaju męskiego
- rzeczownik rodzaju nijakiego
- rzeczownik rodzaju żeńskiego
- rzeczownik rzeczowy
- rzeczownik słowny
- rzeczownik spieszczony
- rzeczownik swojski
- rzeczownik twardotematowy
- rzeczownik ułomny
- rzeczownik umysłowy
- rzeczownik własny
- rzeczownik zbiorowy
- rzeczownik zdrobniały
- rzeczownik zgrubiały
- rzeczownik złożony
- rzeczownik zmysłowy
- rzeczownik zwierzęcy
- rzeczownik żeński
- rzeczownik żywotny